Φωτό εισαγωγής: Ομάδα βοηθών ένδυσης Εριφ. Βουγιούκα
Περιγραφή : Αγγελική Μούντριχα
Αναστασία Τσαλκιτζή
Επ. ανάρτησης:Κλαίρη Μπαράκου
Οι πρωταγωνιστές: Χορευτές, ενδυματολόγοι, βοηθοί
(Υπεύθυνοι ένδυσης: Σοφία Ασλαματζίδη, Γιώτα Ζαούρη, Βοηθοί)
Αγγελική: “Χαμόγελα, γνώση, αγάπη για τον χορό! Αυτά θυμάμαι από την προετοιμασία των χορευτών στο σχολείο και τα παρασκήνια. Η χαρά, όχι μόνο των ανθρώπων που ντύνονταν με τις φορεσιές των διάφορων περιοχών, αλλά και αυτών που τους βοηθούσαν να ετοιμαστούν δημιουργούσε ένα γιορτινό κλίμα που ολοκληρωνόταν πίσω από την σκηνή με τα φωτεινά χαμόγελα όλων αυτών που έδιναν τις τελευταίες οδηγίες.”
Αναστασία: “….Γύρω μου παιδιά που φυτεύτηκε στην ψυχή τους ο σπόρος της Λαϊκής παράδοσης. Καταφθάνουν χαρούμενα μαζί με τις μαμάδες τους, φορούν το άσπρο τους καλσόν και περιμένουν. Όλα σχεδόν στην ίδια ηλικία μα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Κάποια ντροπαλά, άλλα με θάρρος εκφράζουν τη γνώμη τους. Τα κομμάτια της κάθε φορεσιάς ένα -ένα βρίσκουν τη θέση τους στα νεανικά κορμιά, μεταμορφώνοντάς τα σε νεαρές δεσποινίδες της εποχής, που χάθηκε στο πέρασμα των χρόνων.”
Οι φορεσιές
Αναστασία: “ Οι φορεσιές όμορφα διπλωμένες στις καρέκλες, περιμένουν τους χορευτές. Ψαχουλεύω την κάθε μια ξεχωριστά θέλοντας ν΄ ανακαλύψω την ομορφιά τους. Φορέματα μάλλινα, πουκάμισα άσπρα, μαντήλια πολύχρωμα σε έντονα χρώματα διακοσμημένα με γιρλάντες λουλουδιών και κρόσσια, ποδιές βελούδινες υφαντές στολισμένες μ΄ αγάπη, με μεράκι, στολίδια φτιαγμένα με πολύχρωμες χάντρες, όλα όμορφα τακτοποιημένα περιμένουν εκείνους που θα τους δώσουν ζωή, εκείνους που θα τις παρουσιάσουν στη σκηνή, εκείνους που θα γίνουν ο συνδετικός κρίκος του ήχου και των κινητικών μοτίβων.
Η γνώση
Αγγελική:Παντού ευκαιρία για γνώση… «Η φορεσιά σου είναι από τα Φάρασα, γι΄αυτό δε φαίνεται πλούσια. Οι άνθρωποι εκεί ήταν φτωχοί και έβαζαν ό,τι έβρισκαν. Ενώ βλέπεις τις νύφες του Ικονίου…εκεί είχαν ορυχεία», ήταν τα λόγια του νεαρού χορευτή Νέστορα Βαρυτιμίδη. Μα και την ώρα που εκτυλισσόταν το συγκινητικό δρώμενο της καταστροφής της Σμύρνης, οι φωτιές στα παρασκήνια πυροδότησαν την περιέργεια του πεντάχρονου γιου μου και έγιναν αφορμή για να μοιραστώ λίγα λεπτά ιστορίας μαζί του, κάτι που κανένα βιβλίο δε θα μπορούσε να αντικαταστήσει.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας πλημμυρίζουν τις αίθουσες, συζητούν, γελούν, σχολιάζουν, αγωνιούν, χαίρονται. Τα επιδέξια δάχτυλα των υπεύθυνων ένδυσης κινούνται γρήγορα, δένουν μεταξωτά μαντήλια και ζώνες, διορθώνουν πουκάμισα και πλουμιστές ποδιές! Ένα πολύβουο πλήθος, χαρούμενο και πολύχρωμο που σε λίγο θα δώσει τα χέρια και την ψυχή του επί σκηνής σε “χορούς κυκλωτικούς κι ελεύθερους σαν ποταμούς…”
ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ (φωτό: Εριφίλη Βουγιούκα)
