Κείμενο: Λίνα Περγάμαλη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Μέσα στον απόηχο των τριήμερων εκδηλώσεων του Συλλόγου μας «τ’ Αλωνάκι» εκφράζουμε την χαρά μας που μια ακόμη χρονιά στο αγαπημένο μας «σχολειό» πήρε τέλος…
Πήραμε το ενδεικτικό μας… Η βαθμολογία έχει ένα κενό για να αφήσει εσάς, που μας κάνατε την τιμή να παρευρεθείτε στους τελικούς μας χορούς, να βάλετε την βαθμολογία σας… Όχι δεν θέλουμε να μας βάλετε άριστα… Η προσπάθειά μας δεν έχει σκοπό να εντυπωσιάσει και να αποσπάσει αριστεία. Η προσπάθειά μας είναι για να απολαύσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ αυτά που ζήσαμε την χρονιά που πέρασε στις αίθουσες του Συλλόγου… Μαζί με τους δασκάλους μας… Μαζί με τους παράγοντες που δίνουν το κάθε δυνατόν για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του σχολειού αυτού. “Μελίσσι” θα το αποκαλούσα καλύτερα… Κάθε μελισσούλα επιτελεί ένα έργο.. Μικρό μεγάλο δεν έχει σημασία… Όλα μαζί οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα. Την χαρά της δημιουργίας, της ένωσης, του ανταμώματος…
Οι τρεις αυτές βραδιές (21-22-23 Ιουνίου) άφησαν το σημάδι τους στους συμμετέχοντες και στο κοινό… Και δεν είναι μόνο αυτές οι βραδιές. Είναι οι προσπάθειες και η αναμονή του τελευταίου μήνα, του Ιούνη. Οι πρόβες, οι ατελείωτες πρόβες μέσα στον ήλιο, που με ένα καπελάκι και ένα μπουκάλι κρύο νερό, κάναμε τα πόδια μας φτερά και τα χέρια μας αλυσίδες χαράς ο ένας με τον άλλο. «Εσύ θα λες τη φιγούρα κι εγώ θα ακολουθώ», «Όχι έτσι, θα μπερδευτώ» «πιο δεξιά, δεν βλέπεις… δεν χωράμε» «Αχ!!! Δεν μπορώ!!! Όλο λάθος το κάνω» Όλο τέτοια επιφωνήματα άκουγες στο θεατράκι Ορέστη Μακρή. (παρένθεση: Από φήμες το θεατράκι θα μεγαλώσει σε χωρητικότητα… Κάποιος είπε… Κάποιος που μπορεί τα αδύνατα να τα κάνει δυνατά…)
Ας επανέλθουμε… Μπορεί οι μέρες αυτές του Ιούνη να έχουν κούραση, κόπο αλλά έχουν και την χαρά της προσμονής, της δημιουργίας… Και όταν έρχεται η πολυπόθητη μέρα γεμίζει ο τόπος από γελαστά πρόσωπα, από δοκιμές στον αυλόγυρο του σχολείου από φορεσιές κάθε τόπου… Αλήθεια έχετε προσέξει πόσο όμορφοι είναι οι χορευτές μας με τις φορεσιές; Δύο ώρες διαρκεί το ντύσιμο των χορευτών με την βοήθεια των ανθρώπων του συλλόγου. Είπαμε, καθένας στο πόστο του… Και τα κινητά παίρνουν φωτιά για να αποτυπώσουν τις αναμνήσεις και αυτής της χρονιάς… Δεν είναι σέλφι. Είναι φωτογραφίες μιας γελαστής ομάδας. Μια φωτογραφία η αποτύπωση όλης της χαράς!!! Δεν χρειάζεται καμμία απόδειξη από την δουλειά που γίνεται σ’ αυτόν το χώρο…
Και μετά όλοι μπουλούκι με τα τύμπανα οδηγό της πορείας προς το θεατράκι. Και όλα τα μπαλκόνια γεμάτα για να δουν αυτή την μικρή παρέλαση. Μια νότα χαράς στο ζεστό απόγευμα του καλοκαιριού. Η είσοδος στο θεατράκι συνοδεύεται από χειροκροτήματα μουσική χαιρετισμούς στα δικά μας άτομα… Και μετά η αγωνία της εισόδου στην σκηνή που ουσιαστικά δεν είναι αγωνία. Είναι συναίσθημα χαράς, που μοιράζεσαι με όλους αυτούς που ήρθαν να σε δούνε…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΔΑΣΚΑΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΟΣΤΑΘΗ στο συμβούλιο του Συλλόγου, σε όλους τους συντελεστές και χορηγούς αυτής της προσπάθειας. Και προπαντός στους δασκάλους μας που δίνουν όλο τους τον εαυτό για να ολοκληρωθεί το έργο μιας χρονιάς.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΛΩΝΑΚΙ!!!
ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ…