Κείμενο: Αγγελική Μούντριχα
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Η πρόταση έπεσε και ελπίζουμε να βρει ανταπόκριση πολύ άμεσα. Άλλη μια παράσταση του Αλωνακίου στο Μέγαρο Μουσικής πραγματοποιήθηκε. Μερικά από αυτά που είδαμε και ακούσαμε σε ένα βαθμό τα είχαμε ξαναδεί και ξανακούσει, αφού οι δύο προηγούμενες πέτρες που κύλησαν είχαν καταφέρει να μας ταρακουνήσουν συμπαρασύροντας τους σπόρους του παρελθόντος, μπολιάζοντάς τους στο παρόν και φυτεύοντάς τους στη μελλοντική μας σκέψη, γιατί χρειάζεται να μεσολαβήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε αυτά που παρακολουθήσαμε.
Η συνέχεια και ο πλούτος της μουσικοχορευτικής και όχι μόνο παράδοσης ξετυλίχτηκαν σαν δυο κουβάρια νήματος μπροστά στα μάτια μας. Από αυτά που δεν είχαμε ξαναδεί δεν περιμέναμε ότι θα έρθουν με έναν τόσο εκπληκτικό και αναπάντεχο τρόπο να δώσουν μια άλλη διάσταση όχι μόνο στην παράσταση, αλλά και στην καθημερινότητα μας.
Πολλά είναι τα σημεία στα οποία θα μπορούσαμε να επικεντρωθούμε και να αναλύσουμε σε βάθος, αλλά εγώ θα μείνω σε αυτά: Από όλα τα αντικείμενα που φωτίστηκαν στη σκηνή θα πάρω τη βαλίτσα και θα κλείσω μέσα τη δύναμη της μουσικής, το βαρύ πάτημα του παλιού τσάμικου με τη φρεσκάδα του νέου, την ελευθερία να πατήσω με όποιον τρόπο θέλω τα βήματα ενός χορού, τη γλυκύτητα και αθωότητα της παιδικής φωνής, την ελπίδα στη νέα γενιά που διατηρεί και εμπλουτίζει την παράδοση ντύνοντάς της με την ενδυμασία ενός, κόντρα στα πρότυπα της εποχής, μέλλοντος που φέρνει ξανά στο επίκεντρο τη χαρά, το παιχνίδισμα, την εξωστρέφεια.
Θα κλείσω όπως ξεκίνησα, ελπίζω η πρόταση να βρει ανταπόκριση… όχι μόνο εντός συνόρων αλλά και εκτός! Έχουμε την τάση πολλές φορές όχι μόνο να ακολουθούμε πρότυπα, ήχους, εικόνες του δυτικού κυρίως πολιτισμού, που αυτό από μόνο του δεν είναι αρνητικό, αντιθέτως, αλλά να μας επιβάλλονται άκριτα ακόμα και τα αρνητικά στοιχεία αυτού, που φαίνεται ότι πολύ συχνά προβάλλουν τον εγωκεντρισμό και τη βία.
Ας είναι λοιπόν η πρόταση αυτής της παράστασης του Αλωνακίου το έναυσμα να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο τα δυναμικά στοιχεία του πολιτισμού μας και της παράδοσής μας, μέσα από τον λόγο, τη μουσική, την κίνηση, το ένδυμα, το χαμόγελο και την ενέργεια όσων βρέθηκαν στην παράσταση.