Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
…..Αλήθεια, πόσο γλυκό το φθινόπωρο αυτό, βλέπεις τα χρώματα να αλλάζουνε με ένα τρόπο μαγικό, τις τριανταφυλλιές να ξανανθίζουνε, ευγνωμονώντας το θεό ήλιο και κάποιες πεταλούδες μπερδεμένες να πετάνε με απορία κοιτώντας το ημερολόγιό τους.
Στις πλαγιές οι θάμνοι και τα χαμόδεντρα αρνούνται πεισματικά να παραδώσουν το πράσινο για το κίτρινο ή το καφέ, εκτός από τις ελιές που φορτωμένες με τον πολύτιμο καρπό καμαρώνουν για τις σταχτοπράσινες εσάρπες τους , φορτωμένες καμαρώνουν με τον πολύτιμο ελαιοκαρπό σαν να φοράνε πολύτιμα πετράδια , ανεμίζοντας την χρυσοπράσινη κόμη τους, στο πρώτο φύσημα του αγέρα, κάτω από τον ήλιο.
Ναι, το φθινόπωρο γιορτάζει η ελιά, αυτό το ιερό δέντρο, ιερό σύμβολο από την αρχαιότητα, όπου στεφάνωνε στην Αρχαία Ολυμπία τους νικητές, αλλά και πολύ παλαιότερα μετά τον κατακλυσμό του Νώε, ένα περιστέρι έφερε κλαδί ελιάς στην κιβωτό, σύμβολο ειρήνης ανάμεσα στον ουρανό και στην γη, ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο.
Σε αυτή τη γιορτή η ελιά καλεί τον άνθρωπο να του χαρίσει τον καρπό της, γι αυτό αυτές τις μέρες μια εικόνα χίλιες λέξεις, λες και γίνεται πανηγύρι στους ελαιώνες , φωνές τραγούδια , κάτι σα γλέντι μυστηριακό. Στα λιοτρίβια, άλλος χαμός, γιατί το λάδι είναι το χρυσό έπαθλο που θα ανταμείψει την κούραση. Παλιά οι τηγανίτες, τηγανισμένες στο καινούριο λάδι , ήταν ένα πολύ ωραίο και γλυκό έθιμο.
Θυμάμαι τα παλιά λιοτρίβια με τις μυλόπετρες και τις τσαντίλες που χώριζαν το λάδι απ΄ το νερό, ώρες ατελείωτες αναμονής αλλά και επιβράβευσης για την ποιότητα και το άρωμα του λαδιού. Σήμερα η τεχνολογία έχει συμπιέσει τόσο πολύ το χρόνο, αλλά ο χρόνος και η ποιότητα ποτέ δε συμβαδίζουν, πάντα κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις…..
… και δεν είναι μόνο η ποιότητα που χάνουμε αλλά κυρίως η υπομονή και τα χρώματα και τα αρώματα, κυρίως όμως τις εικόνες που μας σημαδεύουν.
Τώρα πως βρέθηκα από τον φθινοπωρινό Αλεξανδρινό ουρανό στους ελαιώνες, δε θυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως διάβαζα για μια όμορφη θεατρική παράσταση που λέγεται Αλεξάνδρεια και παίζει η μουσική της Ε. Ρεμπούτσικα με το ομώνυμο τραγούδι….