Κείμενο: Αναστασία Τσαλκιτζή
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
3η μέρα των αφιερωμένων στα 40 χρόνια ζωής του συλλόγου «Τ’ αλωνάκι» κι από νωρίς στο θεατράκι επιθυμώντας να επιλέξω τη θέση που θα μου προσφέρει την καλύτερη θέαση.
Δέντρα χαρισμένα από χέρι θεϊκό, ευλογημένα, σύμβολα ειρήνης, αρετής, νίκης άνθισαν, καρποφόρησαν. Μα ο καρπός τους τόσο διαφορετικός, τόσο αλλαγμένος. Γέμισαν φωτογραφίες. Φωτογραφίες, το κλειδί της μνήμης, φωτογραφίες η υπενθύμιση της ανοδικής – δημιουργικής πορείας του συλλόγου.
Και το 3ο κουδούνι, η χαρακτηριστική μουσική εισόδου των πρωταγωνιστών οι συνθήκες έναρξης της αποψινής βραδιάς. Ξεκινά δυναμικά αποδεικνύοντας πως η παράδοση μπορεί και επιβάλλεται να προσφέρει θέαμα.
Η διαδοχική σειρά των παραδοσιακών χορών που εκτελούνται επί σκηνής ενθουσιάζουν το κοινό αποκαλύπτοντας την οπτική εκείνου που θέλει η παραδοσιακή μουσική και τα συνοδευτικά χορευτικά μοτίβα να παράγουν ΘΕΑΜΑ.
Η δύναμη διαδέχεται την ηρεμία και εκεί που νομίζεις πως σίγασε η τρικυμία αρχίζει η παρουσίαση της ιστορίας του συλλόγου.
Παρουσιάζουν τα πρώτα του ασταθή βήματα. Θυμίζει το μωρό που επιμένει να αποκτήσει την ελευθερία της κίνησης. Πέφτει ξανασηκώνεται και τα πρώτα του βήματα εμφανίζονται στο προσκήνιο. Οι κατάλληλοι άνθρωποι, το κέφι τους, το μεράκι τους για το λαϊκό πολιτισμό μετατρέπουν τα ασταθή βήματα, σε δυναμικά, τοποθετώντας τα «πέδιλα» του σημερινού οικοδομήματος.
«Πέδιλα» δυνατά, χαρισματικά που δημιούργησαν τον πρωτογενή «πυρήνα» του συλλόγου, με ελάχιστα «νετρόνια» και «πρωτόνια». Μα εκείνος ο «πυρήνας» δεν ακολουθεί τους κανόνες της φυσικής. Αλλάζει – μετασχηματίζεται, είναι ανοικτός σε προκλήσεις και προσκλήσεις και τα βασικά συστατικά του εμπλουτίζονται. 
Οι στόχοι τους αρχικά μικροί μέχρι να βρουν το βηματισμό της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας που μετατρέπει τον «μονολιθικό πυρήνα» σε «πλανητικό». Κι η μετατροπή αυτή , απαραίτητη για την εκτόξευση του.
Ξεκίνησαν με παρουσιάσεις σε ιστορικά μνημεία της πόλης, συνέχισαν σε κέντρα καλοκαιρινής διασκέδασης, επέλεξαν το αφιερωμένο στον Ορέστη Μακρή θεατράκι, έφτασαν στο Μέγαρο Μουσικής, μα επιμένουν στην καρδιά των πολιτιστικών εκδηλώσεων της πόλης.
Μα θα επιλέξω εδώ να δημιουργήσω τον επίλογο του άρθρου, λίγο απότομα θα σκεφτείτε μα νομίζω πως …………………
…. η απλή ιδέα, όταν εμπλουτίζεται με κέφι, συνεργασία γίνεται σύνθετη κι όταν συνεχίζει μετεξελίσσεται σε δημιουργική ενσωματώνοντας την ενσυναίσθηση, τη δημιουργική σκέψη.
Αλωνάκι λοιπόν για τον καθένα από τα μέλη του είναι το κύτταρο πολιτισμού που διαιρούμενο πολλαπλασιάζεται ώστε να διαφυλάττει, να μεταφέρει, να παράγει, να προτείνει και τέλος να δημιουργεί.