Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Χαράματα στον ξερό ποταμό , μέσα από τις ολάνθιστες πικροδάφνες και το αγιόκλημα, και τότε μεθυσμένος έχεις την αίσθηση ότι πας σε πανηγύρι και να πιο κάτω οι πρώτοι μουσικοί, τραγουδιστές τζίτζικες, κουρδίζουν τα όργανα.
Κάτι πήγα να ρωτήσω και τότε πρόβαλε πάνω απ’ τό λοφάκι ο Βασιλιάς ήλιος, κάτι τους γνέφει και χιλιάδες χορευτές τραγουδιστές ξεχύνονται από παντού – μου θύμισε λίγο Αλωνάκι στο γιορταστικό τριήμερο! Αλλά τι να σήμαινε αυτό το τραγούδι, όλο ζι και ζι κα ζι;
– Είσαι ανορθόγραφος, μου λέει ο πιο σοφός τζίτζικας.
-…αλλά και αδιάβαστος μου απαντάει ένας άλλος, γιατί αν είχες διαβάσει Ελύτη δε θα ρώταγες τώρα ! Γιατί ο ποιητής μάς προσφωνεί αγγέλους, άλλωστε από την αρχαιότητα είμαστε σαν αγγελιοφόροι ανάμεσα σε σας και στους θεούς και συγγενείς με τις μούσες παρακαλώ!! Και για να πάρεις μια ιδέα για το τραγούδι, όταν ο ποιητής μας λέει,
“…εσείς τζιτζίκια μου άγγελοι,
γεια σας και ώρα σας καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει…”
…τι θα του απαντά τότε; Ότι δεν ζει; Και αν θες να ξέρεις, παρόλο που το τραγούδι μας είναι σαν το κύκνειο άσμα, γιατί ζούμε λίγες μέρες, είναι χαρούμενο και ερωτικό. Όχι σα και σας που κλαψουρίζετε μόλις καταλάβετε το τέλος! Τι να την κάνεις τόση και τέτοια ζωή…. καλά δεν βαριέστε;
Ήθελα να ρωτήσω το τζιτζίκι και κάτι ακόμα! Τι βλέπουν πίσω από την κουρτίνα και τραγουδάνε χαρούμενα πεθαίνοντας; Μήπως τον Δημιουργό, μπας και ξεστραβωθούμε και ‘μείς και τραγουδήσουμε μαζί,
“….ζει και ζει
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει….”
Πείτε μου, τι άλλο τραγουδάτε; Σίγουρα Θεοδωράκη , είναι ο αγαπημένος σας, γιατί παρόλο που τον βασάνιζαν τραγούδαγε κι αυτός τραγούδια που υμνούσαν τον έρωτα, την ελπίδα και τον αγώνα.
Κάποτε μας τα έκοψε “ο αρχηγός” γιατί ήταν λέει επαναστατικά, αλλά εμείς τον αγαπάμε, του κάναμε και αφιέρωμα για τα 100 χρόνια….
Φτάνει όμως τώρα….σειρά μου να τραγουδήσω!!
Ο Πλάτωνας, στο έργο του «Φαίδρος», είχε αναφέρει:
“Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά το τραγούδι των Μουσών πάνω στη γη, οι άνθρωποι τόσο αναστατώθηκαν που βάλθηκαν να τις μιμούνται σε σημείο που ξέχναγαν να φάνε και να πιούνε. Τόσο, που πέθαναν χωρίς να το καταλάβουν. Και από εκείνους γεννήθηκε τότε το είδος των τζιτζικιών”
Η πραγματικότητα είναι ότι τα τζιτζίκια για να φτάσουν στο σημείο να τραγουδάνε στα δέντρα το καλοκαίρι, πέρασαν 4-13 χρόνια, ανάλογα το είδος, απροστάτευτα στο υπέδαφος υπό την απειλή να γίνουν τροφή…
http://www.mixanitouxronou.gr/o-mythos-oti-ta-tzitzikia-einai-tempelika-to-arseniko-einai-kofo-kai-kalei-to-thilyko-poy-einai-voyvo/
Τα τζιτζίκια πεθαίνουν τραγουδώντας
Ο ήχος που παράγουν τα τζιτζίκια το καλοκαίρι είναι το ερωτικό κάλεσμά τους. Παράγεται από το αρσενικό, που είναι κωφό, το οποίο θέλει να ζευγαρώσει με το θηλυκό, που είναι βουβό.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, τα έντομα έχουν διάρκεια ζωής σχεδόν 6 εβδομάδες. Τα θηλυκά γεννούν τ’ αυγά τους σε τρύπες που έχουν σκάψει και εκεί τα αποθηκεύουν. Αυτή είναι η τελευταία πράξη της ζωής τους αφού μετά πεθαίνουν.
Αυτό είναι το πρώτο και τελευταίο καλοκαίρι της ζωής τους……