Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Ξέρω, είναι πολύ δύσκολο να λες αντίο σε τόσο σπουδαίους ανθρώπους που με τα σπουδαία τραγούδια και λόγια αλλά και τις αφηγήσεις τους….
….γιατί ήταν και σπουδαίος παραμυθάς ο Νιόνιος….. αυτός που κατάφερε να ενώσει τις φωνές μας , από τα μέσα της δεκαετίας του 60 ,που με τη φλόγα που έκαιγε μέσα του, αφήνει την Νομική στη Σαλονίκης και ανεβαίνοντας στο φορτηγό, κυριολεκτικά και μεταφορικά , κατηφορίζει στην Αθήνα, περιπλανώμενος, πεινασμένος, όπου και γνωρίζει τον Μ. Λοΐζο που τον βοηθάει στα πρώτα του βήματα.
Το ’66 κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο με τίτλο το φορτηγό. Επηρεασμένος κυρίως από τον Μπόμπ Ντίλαν, συνεχίζει να γράφει μουσική σε δικούς του στίχους και έτσι ακουλουθουν οι δίσκοι, Βρώμικο ψωμί , Ο Μπάλος, Το Περιβόλι του τρελού, Η Ρεζέρβα, Οι Αχαρνείς, 10 Χρόνια κομμάτια, Τραπεζάκια έξω κ.α ….
…και έτσι διαμόρφωσε μια δίκη του σχολή τραγουδιού, με το δικό του μοναδικό στυλ με τα στρογγυλά γυαλάκια και τις τιράντες, άρχοντας και κλόουν μαζί, ενοχλητικός σαν σφήκα τσιμπούσε την εξουσία και ταρακουνούσε το κατεστημένο αλλά και τρυφερός αφυπνίζοντας τον λαό και παρηγορητικός στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας όπου κρατείται και βασανίζεται στα κρατητήρια της Μπουμπουλίνας, αλλά ο πόνος γίνεται έμπνευση και η δίψα για ελευθερία και δημοκρατία γίνονται τραγούδια.
Ενα απ’ τά τραγούδια που γράφτηκαν και κυκλοφόρησαν μετα τη φυλακή ήταν το Δημοσθένους λέξις. Η μεταπολίτευση με το βόλεμα πολλών αγωνιστών τον εξοργίζει και τον ξεστρατίζει , όπου κόντρα σε όλους και όλα κουρεμένος και ξυρισμένος κάνει στροφή 180 μοίρες και γράφει το τελευταίο του έργο, Το κούρεμα, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Με το τραγούδι κωλοέλληνες ο κόσμος παγωμένος αντιδρά,και μόνο ο Χατζιδάκης τον στηρίζει και καλεί τον κόσμο να δεχτεί την ελευθερία έκφρασης του τραγουδοποιού.
Τέλος η αυτοβιογραφία του με τίτλο Τα χρόνια τρέχουν χύμα, τρυφερή και ανθρώπινη φωτίζει ακόμα περισσότερο την ζωή του μεγάλου τροβαδούρου που θα μας γνέφει απ’ τα ουράνια με τα στρογγυλά γυαλάκια και τις τιράντες και να μας καλεί……
…..έλα στο χορό και μετά….ας κρατήσουν οι χοροί και όταν μας χωρίζουν τα συννεφάκια, τη συννεφούλα και όταν δεν ξέρουμε πως ν΄αγαπάμε, να τραγουδάμε, μη μιλάς άλλο γι αγάπη αλλά όταν χανόμαστε σαν λαός,την ωδή στον Γ. Καραϊσκάκη.
Καλο ταξίδι αγαπημένε μας Νιονιό