Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Είναι αλήθεια πως καπως έτσι νιώθουμε όταν φεύγει κάποιος αγαπημένος μας, πόσο μάλλον όταν είναι τόσο σπουδαίος άνθρωπος και δημιουργός σαν τον Μίμη Πλέσσα, κορυφαίο συνθέτη, που ποτίσε τις καρδιές και τις ψυχές με απαράμιλλο λυρισμό, με τα υπέροχα τραγούδια του που φώτιζαν τα σκοτεινά βράδια με καρτερικότητα, δείχνοντας την αγάπη που στο τέλος τα ξεπερνάει όλα με ένα ρομαντισμό και μια χαρμολυπη, όπου στο τέλος έρχεται η λύτρωση.
Γεννημένος τον Οκτώβρη του 24, από μικρός επισκεπτόταν το πρώτεμφανιζόμενο ελληνικο ραδιόφωνο Ε. Ι. Ρ. Τ δειχνοντας την έλξη που ασκούσε πάνω του η μουσική και το ραδιόφωνο, πέρασε από την τζαζ, το ελαφρό τραγουδι στο έντεχνο, όπου το 69,κυκλοφορεί ο δίσκος του “ο δρόμος” με τεράστια επιτυχία, ένα έργο που σημάδεψε για πάντα τις γεννίες του 60, του 70, μέχρι σήμερα.
Τα τραγουδια, όπως “το άγαλμα” ,”η Φραγκοκλησιά”, “η Μυρσίνη βάζει τ άσπρα”, “μέθυσε απόψε το κορίτσι μου”, κ. α, με τις απαράμιλλες ερμηνείες του Γ. Πουλόπουλου κυρίως αλλά και της Ρ. Κουμιώτη, και της Π. Αστεριάδη, βάλσαμο στις καρδιές των Ελλήνων σε εποχές δύσκολες, μέσα στη δικτατορία με μια μουσική, με τα λόγια του Λ. Παπαδόπουλου, όχι διχαστική, με σπέρμα αλληλεγγύης και πολιτικού πολιτισμού.
“Εκτιμώ το ήθος και την συνέπεια, έλεγε, κι αν οι άνθρωποι μάς αδικούν, θα ‘ρθει η αθώωση”. Έτσι είναι και τα τραγούδια του όπως το τραγούδι, “ξημερώνει Κυριακή μη μου λυπάσαι, είναι όμορφη η ζωή να το θυμάσαι”.
“Τα μονοπάτια που με οδήγησαν ήταν τα μάτια της μητέρας μου”, έλεγε και από ότι φαίνεται πήρε πολύ φως. Σπουδάζει χημικός αλλά η μουσική τον τράβηξε σε άλλους δρόμους και το ’52 φτασμένος πιανίστας παίρνει το πρώτο μουσικό βραβείο στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα.
Έχει διευθύνει τις μεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσμο, παρόλο που δεν έχει πάει στο ωδείο. “Εδώ τελείωνε ο ουρανός” λέει ένα όμορφο τραγούδι του με τη Ζ. Κουρουκλη, προτρέποντας μας με αγάπη να μεγαλώσουμε τον ουρανό μας. Το έργο του τεράστιο, δεν το χωράνε οι σελίδες, αλλά είχε την ευλογία να γράφει στις καρδιές των ανθρώπων ανεξίτηλα. Το σπουδαιότερο έργο του ο δίσκος με τίτλο “ο δρόμος” που με την απαράμιλλη κυρίως ερμηνεία του Γ. Πουλόπουλου και τα λογια του Λ. Παπαδόπουλου, θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας.
Οι τραγουδιστές, εκτός απ ‘ τον Πουλόπουλο, Γ. Βογιατζής, Μούσχουρη, Τζ. Βάνου, Στ. Διονυσίου, κ. α, έδωσαν αυτό που ήθελε ο συνθέτης. Το έργο του στο θέατρο, στον κινηματογράφο, είναι τεράστιο όπως τεράστια η αγάπη που έδωσε και πήρε από τους συνεργάτες του. Το τραγούδι “έπεφτε βαθιά σιωπή” απηχεί το κλίμα της ημέρας, αλλά θα κλείσουμε με το τραγούδι, “ένας ουρανός μ αστέρια”, γιατί θα ‘ναι ο ουρανός που θα τον βλέπουμε κάθε βραδιά, μαζί με τον Μίκη, τον Χατζιδάκι, τον Λοϊζο και τόσα άλλα αστέρια.