Συνέντευξη-Παρουσίαση βιβλίου: Ελένη Μίγκλη
Επιμέλεια Ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Η Συγγραφέας
Η Βασιλική Κώνστα γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Έχει ασχοληθεί με την ψυχολογία και τη γλώσσα του σώματος, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια νοηματικής γλώσσας. Στον ελεύθερο της χρόνο διαβάζει λογοτεχνία και προσπαθεί να διευρύνει τις γνώσεις της πάνω σε ότι θα της κινήσει το ενδιαφέρον.
Το Λαβωμένο Σπουργίτι είναι το πρώτο της βιβλίο που έχει εκδοθεί. Πρόκειται για κοινωνικό μυθιστόρημα, αφού κινείται γύρω από τις σχέσεις των ανθρώπων και τις ανάγκες τους να ζήσουν, αλλά και να γίνουν αποδεκτοί. Μιλά για την διαφορετικότητα και πως επηρεάζει την ψυχολογία του ίδιου του ατόμου που βρίσκεται μέσα στο πρόβλημα, αλλά και των γύρω του εν γένει. Της ζήτησα να μου απαντήσει στις 2 ερωτήσεις που έχει το οπισθόφυλλο του βιβλίου της
“Είναι εύκολο να ανοίξεις την ψυχή σου; Είναι απλό να αφήσεις τον άλλον να δει τα σημάδια σου;”
“Όχι. Ποτέ δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν αισθάνεσαι πως δεν θα βρεις ανταπόκριση. Όταν είσαι βέβαιος πως θα χτυπήσεις πάνω σε τοίχο και ο άλλος δεν θα σεβαστεί, όχι μόνο την ψυχή σου αλλά και, γενικά όσα σε απασχολούν. Δεν λες τα προβλήματά σου σε φίλους και γνωστούς, ξέροντας πως δεν θα τα καταλάβουν και δεν θα εκτιμήσουν την θέλησή σου για σεβασμό και κυρίως αγάπη.”
Το Βιβλίο
Ευβοϊκές Εκδόσεις Κίνητρο
” Μια τυχαία συνάντηση, ένας απρόσμενος χορός, μια συνέντευξη για δουλειά κι ένας έντονος τσακωμός, ξεκινά έναν φαύλο κύκλο που θα μπερδέψει και τους τέσσερις.
Εκείνη είναι πληγωμένη και ψάχνει πως να ξεφύγει από το παρελθόν της, για να κάνει επιτέλους ένα ξεκίνημα προς το ευτυχισμένο της μέλλον. Εκείνος αναζητά την γυναίκα της ζωής του, έχοντας εμπόδιο τις λαβωματιές στο ίδιο του το σώμα!
Θα ‘ρθουν όμως τα παιδικά χεράκια του γιου του να αγγίξουν τα μουσκεμένα της μάγουλα, προσπαθώντας να ενώσουν όσα μοιάζουν να μην κουμπώνουν πουθενά και να αλλάζουν την ρότα των γεγονότων.
Είναι εύκολο να ανοίξεις την ψυχή σου; Είναι απλό να αφήσεις τον άλλον να δει τα σημάδια σου; Είναι άραγε ένα το λαβωμένο σπουργίτι ή δύο; “