Κείμενο: Ελένη Μίγκλη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Ο Οκτώβριος είναι γνωστός σαν μήνας της απώλειας. Είναι παγκοσμίως καθιερωμένος ως ο μήνας ευαισθητοποίησης για την απώλεια εγκυμοσύνης και την απώλεια νεογνών.
Η απώλεια αυτή είναι μία στενάχωρη κατάσταση που βιώνουν ετησίως χιλιάδες ζευγάρια και οικογένειες, τις οποίες πρέπει η κοινωνία να στηρίζει. Πώς είναι όμως το συναίσθημα να χάνει μια μητέρα το μωρό της; Πώς είναι να κάνει όνειρα όταν μαθαίνει αυτό το ευχάριστο νέο και μετά αυτά να γκρεμίζονται σαν πυραμίδα από τραπουλόχαρτα; Πόσο κενή νιώθει μια μάνα όταν χάνει το παιδί της; Το μυαλό της, η καρδιά της, το σώμα της, η αγκαλιά της, η ψυχή της! Πόση απελπισία, λύπη, οργή, ενοχές νιώθει; Πόσο δύσκολο είναι να βλέπει γυναίκες του κύκλου της να μιλάνε για εγκυμοσύνες, τοκετούς, μωρά; Πόσο άσχημα νιώθει που ο περίγυρος τής της φέρεται λες και δεν ήταν ποτέ έγκυος, λες και αυτή η γυναίκα δεν είναι μητέρα;
Ξέρετε όμως κάτι; ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΗΤΕΡΑ! Δεν παίζει ρόλο που δεν πρόλαβε να γεννήσει το παιδί της! Δεν έχει σημασία αν δεν το ένιωσε μέσα της! Αν δεν το είδε και δεν το άκουσε! Ούτε έχει σημασία αν δεν το άγγιξε και δεν το πήρε αγκαλιά! Επίσης δεν μετράει που δεν έχει αναμνήσεις μαζί του, που δεν το φρόντισε, δεν το τάισε, δεν το έντυσε, δεν το είδε να περπατάει και να μιλάει πρώτη φορα, δεν έπαιξε μαζί του! Ήταν η μητέρα του και ήταν το παιδί της! Για αυτήν πάντα θα είναι, όσα παιδιά αν ήδη έχει ή αν αποκτήσει μετά από αυτό.
Το ότι η γυναίκα αυτή δεν βίωσε όλα τα παραπάνω δεν σημαίνει ότι δεν πονάει , ούτε ότι ο πόνος της δεν είναι τόσο μεγάλος και αβάσταχτος. Είναι και παραείναι, γιατί μόλις διέκρινε τις δύο κόκκινες γραμμές έκανε τόσα όνειρα στο μυαλό της που τελικά όμως δεν πραγματοποιήθηκαν. Σκεφτείτε πόσες πρώτες φορές του παιδιού της έχασε αυτή η Μητέρα! Σκεφτείτε πως νιώθει αυτή η γυναίκα όταν την ρωτάνε αν έχει παιδιά και δε ξέρει τι να απαντήσει.
Να σας πω τι απαντάω εγώ σε αυτήν την ερώτηση σαν μια γυναικα παθούσα; Θα σας πω! Εγώ απαντάω “ Ναι έχω ένα.” Γνωρίζω τη συνέχεια, αλλά εγώ λέω ναι. Η συνέχεια; Γνωστή! Διάφορες ερωτήσεις του τύπου “πόσο χρονών, πως το λένε, αγόρι ή κορίτσι;” και η απάντηση μου τους προσγειώνει απότομα όταν ακούνε “ Δεν πρόλαβε να ζήσει! Εγινε άγγελος στον ουρανό!”
Και ξαφνικά βλέπω να με κοιτάνε όλοι με βλέμμα οίκτου και αμηχανίας και να μου λένε κουβέντες που σίγουρα θα με πληγώσουν του τύπου “Δεν πειράζει, Είσαι μικρή ακόμα, Έχεις χρόνια μπροστά σου, Θα κάνεις άλλο, Όλα για κάποιο λόγο γίνονται “ κλπ. κλπ.
Ο Οκτώβρης είναι μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σχετικά με την νεογνική απώλεια και απώλεια κύησης. Ενημερώσου. Ευαισθητοποιήσου . Κοίτα δίπλα σου… Υπάρχουν πολλές περισσότερες μανούλες αγγέλων από όσες φαντάζεσαι…
Όσο για σας γλυκιές μανούλες αγγέλων… Μιλήστε. Ενημερώστε. Ευαισθητοποίηστε εσείς. Ξέρω πολύ καλά πως έχετε την δύναμη. Την έχετε διότι βιώσατε το αδιανόητο και όμως στέκεστε ακόμα όρθιες.Φωνάξτε. Για να σας βλέπουν από εκεί ψηλά τα αγγελούδια σας και να είναι περήφανα.
Για όλα τα αγγελούδια που έμαθαν να πετάνε πριν μάθουν να περπατάνε!