Πολλαπλές Αναγνώσεις

 

Κείμενο: Μάρθα Θεοδωρακοπούλου, Αγγελική Μούντριχα

Επιμέλεια ανάρτσησης: Κλαίρη Μπαράκου

 Τη μια στιγμή είναι εδώ, την άλλη χιλιόμετρα μακριά! Ταξιδεύει και μαζί του ταξιδεύει και ο πολιτισμός της Εύβοιας. Ο δάσκαλός μας, Δημήτρης Λιανοστάθης, με την εισήγησή του στην ημερίδα για «Τον Πολιτισμό, την Παράδοση, τη Λαογραφία» που πραγματοποιήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2024 στην Ερμιόνη δίνει τη δική του ξεχωριστή προσέγγιση για τον τρόπο που οι σύγχρονοι πολιτιστικοί διαμεσολαβητές, όπως αποκαλεί τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον χώρο της δεύτερης ύπαρξης του χορού, θα ήταν καλό να διαχειρίζονται την πολιτιστική  κληρονομιά.

 Τα κεντρικά ερωτήματα που θέτει: «Είναι μία η Παράδοση ή πολλές οι Παραδόσεις;» και «Πώς βιώνεται ο χορός σήμερα μέσα στους πολιτιστικούς χώρους;» θα απαντηθούν μέσα από παραδείγματα της μακρόχρονης έρευνάς του όπως αποτυπώνονται στο βιβλίο του «Σκοποί στο Γριπονήσι».

 Ξεκινώντας από την ποικιλία των φορεσιών, «Παράδοση ήταν η γιαγιά μου που πήγε νύφη στην εκκλησία με τα σιγκούνια, παράδοση ήταν και η θεία μου που πήγε με το νυφικό της», περνάει στις πολλαπλές παραδόσεις της μουσικής και του χορού, που ωστόσο   τα στερεότυπα και ο τρόπος προσέγγισης τους τις περισσότερες φορές είτε τις αφήνουν στην αφάνεια είτε έχουν την τάση να τις διαστρεβλώνουν εξαλείφοντας τα διαφορετικά στοιχεία και διατηρώντας μόνο τα κοινά, αυτά που μπορούν να προσφέρουν μια φαινομενική ομοιογένεια.

 Τέλος, τονίζει την ανάγκη δίπλα στο τριφυές του Πλάτωνα και των μεγάλων μας Λαογράφων, «λόγος, μέλος, κίνηση» να συμπεριληφθεί, όπως πολλές φορές έχει επισημάνει στις ομιλίες του, ένα άλλο τρίπτυχο, το «γνώση, άποψη, αισθητική». Με υπερηφάνεια σας παραθέτουμε τον επίλογο της εισήγησής του:

Φωτό αρχείου

  «Η γνώση είναι αυτό που θα μας δώσει τη δυνατότητα να σκύψουμε πάνω στις ρίζες και αυτό που θα αποκομίσουμε με γνώση να το μεταλαμπαδεύσουμε και να το μετασχηματίσουμε. Να το μετασχηματίσουμε όχι επειδή το θέλουμε εμείς, αλλά επειδή αυτός είναι ο στόχος της κοινότητας, έτσι λειτουργεί η κοινότητα. Έλεγε ο μπαρμπα-Γιάννης: «εδώ, όταν ερχόταν ο Κόρος για να παίξει κάτω στον Αϊ -Δημήτρη μαζευόταν όλος ο κόσμος να χορέψει, αλλά εμείς οι ντόπιοι δεν χορεύαμε καλά όταν έπαιζε ο Κόρος. Εμείς θέλαμε το δικό μας το δοξάρι».

   Αυτό είναι κάτι που εμείς σήμερα συχνά πυκνά το ξεχνάμε και τείνουμε να τα βάλουμε όλα στον ίδιο κουβά και να τα ανακατέψουμε.Ας αφήσουμε ελεύθερες τις κοινότητες, που εμείς οι ίδιοι δίνουμε κατευθύνσεις, με γνώση να έχουν τη δική τους άποψη και τα δυο αυτά μετά να γεννήσουν την αισθητική, γιατί η αισθητική είναι υποκειμενική,  είναι όμως και εκπαιδεύσιμη» 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *