Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Αλλά εγώ λέω και την ασχήμια του κόσμου!! Μιλάω, για κάποιες κακές συνήθειες. Πως γίνεται αυτή η χώρα από τόσα σοφά μηνύματα να κρατάει μόνο τις κακές συνήθειες;
Μιλάω για το μύθο που ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του για να κατοχυρώσει την εξουσία του. Δεν θα βρεθεί επί τέλους μια Ρεα για να ταΐζει με ένα βράχο αυτήν την αχόρταγη και ανάλγητη εξουσία, μήπως και γλιτώσει κάποιο παιδί που, σαν τον Προμηθέα, θα φέρει πάλι αυτή τη χώρα στο φως;
Μια χώρα χρόνια τώρα εκτροχιασμένη, σαν ακυβέρνητο τραίνο μες στο σκοτάδι που πάει στο χαμό! Οι πολλοί λένε ότι παίρνουμε ό,τι μας αξίζει, οι λίγοι μένουν σιωπηλοί και σκέπτονται ότι είναι άδικο και δεν αξιζει στα Ελληνόπουλα κάτι τέτοιο.
Πώς γίνεται τόσα χρόνια τόσες κυβερνήσεις να μην μπορούν να στήσουν ένα σωστό σιδηροδρομικο δίκτυο, ένα σωστό οδικό δίκτυο, για να μην πληρώνουν οι Έλληνες , εκτός από τους κανονικούς φόρους και τόσο φόρο αίματος;
Εξουσίες κουφές στις κραυγές αγωνίας των ανθρώπων που κινδυνεύουν καθημερινά στα τραίνα, και στους άλλους τομείς. Κραυγές αγωνίας από ανθρώπους που δεν τους έμεινε τίποτα και πηδάνε από ταράτσες, στο όνομα του εκσυχρονισμού.
Θα ήταν άδικο να τιμωρηθεί για την τραγωδία, για την λάθος στιγμή μόνο ο μοιραίος σταθμάρχης.Μήπως ήρθε η ώρα η δικαιοσύνη να κλείσει επί τέλους τα μάτια και να δικάσει τους πραγματικούς ενόχους, μήπως και κάποτε ξεβουλώσουν τα αυτιά τους;
Εννοείται ότι τα Τέμπη δεν είναι καταραμένος τόπος, άλλωστε εκεί, σε ένα καταπράσινο λόφο της Όσσας, όταν ο Ορφέας έβαζε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι του υποψήφιου Μύστη, σε όλη την κοιλάδα αντηχούσε η λέξη “Ευβοι”, που ήταν η επίκληση προς το Θείον, για να φωτιστούν οι παρευρισκόμενοι. Τώρα ακούγεται σαν φωνή στον ουρανό
….ουε, ουε υμιν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές!