Κείμενο: Χριστίνα Βασιλαντωνάκη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Την Κυριακή της Αποκριάς είχα την επιλογή να μείνω Χαλκίδα και να απολαύσω ένα καρναβάλι που θα τα είχε όλα. Και πολυπληθή πληρώματα και φίρμες να τα παρουσιάζουν οδηγώντας μάλιστα τρακτέρ (μάθε τέχνη κι άστηνε Φερεντίνε) και live με διάσημους τραγουδιστές…
Οοοοοχι! Θα φύγω! Θα πάω αλλού, κάπου πιο ήσυχα σκέφτηκα (μα πόσο αθώα είμαι τελκά..). Βόρεια Εύβοια ας πούμε, να χαλαρώσω και λίγο, αυτές τις μέρες αφού δεν άφησα πάρτι μασκέ που να μην παρευρεθώ. Θα κάνω την ανατροπή λοιπόν, αρκετά με τους χορούς και τα γλέντια! (η πλάκα είναι ότι τα πιστεύω κιόλας δεν τα λέω έτσι…)
Με το που πατάω το πόδι μου στο Μαντούδι και βλέπω το ποτάμι που κυλάει μέσα στο χωριό, λέω εδώ είμαστε! Η πλήρης χαλάρωση σήμερα, αποτοξίνωση βρε παιδί μου. Θα ακούω μόνο τα πλαφ πλαφ του ποταμού και τα πουλάκια να κελαηδούν! Τί; Είναι αποδημητικά και την «έκαναν» για πιο ζεστά μέρη; Ακόμα καλύτερα, νηνεμία….
Περπατώντας και απολαμβάνοντας τη φύση, αρχίζω να ακούω από μακριά κάτι περίεργους θορύβους, σα μουσικές ένα πράγμα… πάει λέω, αντί να ακούω πουλάκια, κάνουν πουλάκια τα αυτιά μου, έχω πάθει εμμονή, δεν εξηγείται αλλιώς. Χρειάζομαι επειγόντως ψυχίατρο! Τα πόδια μου παύουν να υπακούουν το μυαλό (αυτό το λιγοστό) και έτσι από μόνα τους, αρχίζουν να ακολουθούν τους ήχους, οι οποίοι με οδηγούν καρφί στο αποκριάτικο γλέντι του χωριού ρε παιδιά! Πραγματικά δεν το ήθελα, δεν ξέρω πώς έγινε, αλήθεια….
Και όπως ήταν αναμενόμενο βρέθηκα (έτσι, χωρίς να το θέλω, το ξανατονίζω!) στον κύκλο να χορεύω με αγνώστους και πολύ το χάρηκα (μεταξύ μας τώρα αυτό). Και μαθαίνω ότι είχαν και παρέλαση καρναβαλιστών και βασιλιά Καρνάβαλο προσοντούχο μάλιστα και πλήρωμα από το Μοσχάτο που ήρθε για τη συγκεκριμένη μέρα! Κοίτα μεγαλεία το Μαντούδι! Εύγε! 
Και όλο το χωριό μια παρέα να χορεύει αγκαλιασμένο κι ας μη μιλιούνται τις καθημερινές. Έτσι είναι στα χωριά, μαλώνεις με τον ξάδερφο για το χωράφι, αλλά στο γλέντι τον κερνάς μέχρι να πέσει κάτω από το πιώμα. Βρε, καλά ξηγιέσαι λέμε!
Κι έτσι η ήσυχη προγραμματισμένη μέρα, εξελίχθηκε σε χορό μέχρι τελικής πτώσεως και πολύ το φχαριστήθηκα, το παραδέχομαι. Κι όσο για την ήρεμη βόλτα, αυτή αναβάλλεται επ΄ αόριστον…
Καλή Σαρακοστή!