Κείμενο: Λίνα Περγάμαλη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
13 Φεβρουαρίου, 14 Φεβρουαρίου…
Δύο πολύ πολύ χειμωνιάτικες μέρες. Με κρύο! Πολύ κρύο! Με βροχές, με χιόνια, με παγωνιές. Και μέσα στην καρδιά της παγωνιάς διαλέξαμε να βάλουμε τις πιο θερμές για την ανθρώπινη καρδιά, τις πιο ζωογόνες ημέρες γιορτής… Τις γιορτές της αγάπης, του έρωτα…
Οι Καθολικοί εορτάζουν τους Βαλεντίνους και τις Βαλεντίνες στις 14 Φεβρουαρίου, όπως πολύ καλά γνωρίζετε όλοι από τους βομβαρδισμούς διαφημίσεων των προς κατανάλωση προϊόντων που αφορούν τις κινήσεις αγάπης… Υπάρχουν πολλές εκδοχές της Ιστορίας των Βαλεντίνων και πως προέκυψε ο εορτασμός τους.
Οι ορθόδοξοι εορτάζουν τους Αγίους Ακύλα και Πρίσκιλλα ως προστάτες των ερωτευμένων. Η ιστορία καταγράφει το γεγονός της φιλοξενίας του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο όπου διέμεναν. Σύμφωνα με το συναξάρι της 13ης Φεβρουαρίου βαπτίσθηκαν εκεί από τον Απόστολο Παύλο.
Δε θα σταθώ στα ιστορικά στοιχεία των δύο διαφορετικών εορτασμών. Θα σταθώ στην ίδια την γιορτή… Την γιορτή της αγάπης… Την γιορτή της ένωσης… Την γιορτή της ζωής… Ούτε θα εστιάσω στην εμπορική εκμετάλλευση…
Οι δύο μέρες αυτές θεωρώ ότι είναι η ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής για τρυφερότητα, για μια χειρονομία αγάπης στο σύντροφό της ζωής τους. Θα σταθώ στο κόκκινο φλογάτο χρώμα που τυλίγει αυτή τη μέρα. Θα σταθώ στη θέρμη της καρδιάς μέσα στην παγωνιά του κρύου Φλεβάρη…
Φτάνει ένα λουλουδάκι, μια σοκολατίτσα, ένα τραγούδι να ζεστάνει μια καρδιά…
Λένε πως γνωστός τραγουδοποιός μην έχοντας τα οικονομικά μέσα να χαρίσει κάτι στην αγαπημένη τους, της έγραψε ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που αγαπήθηκε μετά όσο κι ό έρωτας…
Και όπως λέει και ο ποιητής μας:
Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.
Σου δέομαι: Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ’ εμένα.
Καλυμένη απ’ τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο
Διάστικτο απ’ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών…
Και η υπέροχη Μαρία Πολυδούρη
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια.
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες…