Οι Αμυγδαλιές
Θεοδωρακοπούλου Μάρθα,
Μούντριχα Αγγελική
« Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τις αμυγδαλιές να ανθίζουν
τις αμυγδαλιές να ανθίζουν… »
Τι υπέροχοι στίχοι! Μέσα στην καταχνιά του χειμώνα αυτά τα ξεχωριστά δέντρα σχεδόν εκπέμπουν το δικό τους φως, γεμίζουν την καρδιά μας και ξυπνούν τις αισθήσεις μας. Προάγγελοι της άνοιξης και πηγή αισιοδοξίας, μας θυμίζουν ότι σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας μπορούμε να προσμένουμε «τις αμυγδαλιές να ανθίσουν».
Από τον μύθο της αμυγδαλιάς και το τραγούδι της γιαγιάς μέχρι τους στίχους του Σεφέρη και του Δροσίνη, τον πίνακα του Ιακωβίδη, οι αμυγδαλιές θα αποτελούν πηγή έμπνευσης για κάθε άνθρωπο που μπορεί να αφεθεί στην ομορφιά και το άρωμά τους.
Ο μύθος της αμυγδαλιάς
ΓΙΑΤΙ ΑΝΘΙΖΕΙ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ
Κάποιος βασιλιάς της Θράκης είχε μια όμορφη κόρη, τη Φυλλίδα. Όταν ο Δημοφώντας, ο γιος του Θησέα, πήγε στη Θράκη, αγάπησε τη Φυλλίδα και υποσχέθηκε να επιστρέψει γρήγορα, για να την παντρευτεί.
Και η Φυλλίδα αγάπησε πολύ τον Δημοφώντα. Κάθε βράδυ αγνάντευε το δρόμο ανεβασμένη σε μια αμυγδαλιά και συχνά της έλεγε τον πόνο της. Ο Δημοφώντας αργούσε να φανεί:
« Αχ, καλή μου ‘μυγδαλιά, με ξέχασε ο Δημοφώντας. Φαίνεται θα παντρεύτηκε καμιά άλλη ».
Έτσι μια μέρα πικραμένη, θλιμμένη, απελπισμένη πήρε ένα σκοινί και κρεμάστηκε από την αγαπημένη της αμυγδαλιά. Η αμυγδαλιά ξεράθηκε αμέσως από τη λύπη της. Τα φύλλα της μαράθηκαν και έπεσαν κάτω. Επειδή, όμως, η Φυλλίδα αγαπούσε την αμυγδαλιά, η ψυχή της τρύπωσε μέσα στον κορμό του δέντρου, όπου περίμενε να γυρίσει ο καλός της. Και πράγματι μια μέρα ένα χρυσοστόλιστο καράβι άραξε στη Θράκη. Ο Δημοφώντας χαρούμενος, λαμπροφορεμένος έτρεξε στο σπίτι της Φυλλίδας. Όταν του είπαν ότι εκείνη κρεμάστηκε στην αμυγδαλιά, ο Δημοφώντας σαν τρελός έτρεξε προς το δέντρο, όπου άσπλαχνα έκοψε το νήμα της ζωής της η Φυλλίδα.
Ήταν Γενάρης μήνας. Τα βουνά είχαν σκεπαστεί από χιόνια. Άγριο, παγωμένο ξεροβόρι σφύριζε στα γυμνά ξερόκλαδα. Ο Δημοφώντας αγκάλιασε την αμυγδαλιά και έκλαιγε απαρηγόρητος. Ξαφνικά η αμυγδαλιά πέταξε λουλούδια άσπρα, ροζ σ’ όλα τα γυμνά κλαδιά της. Η ψυχή της Φυλλίδας είχε χαρεί γιατί γύρισε κοντά της ο Δημοφώντας. Από τότε όλες οι αμυγδαλιές ζήλεψαν την αμυγδαλιά της Φυλλίδας και μέσα στον Γενάρη ανθίζουν, πριν βγάλουν τα φύλλα τους.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ εκδόσεις << ΦΟΙΒΗ>> ΑΘΗΝΑΙ 1972