Κείμενο: Αντώνης Σαμαρτζής
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Είναι Τετάρτη, πάντα πάω λίγο πιο νωρίς για το τμήμα χορού 6.30 – 7.30 με δάσκαλο το Νίκο Φρυγανιώτη. Βρίσκω τον Παναγιώτη προβληματισμένο…
– Τί σκέφτεσαι Παναγιώτη;
– Αντώνη έχω να λύσω ένα πρόβλημα για το σκηνικό του τριημέρου.
– Για πες μήπως κατέβει καμμιά ιδέα…
– Πρέπει να έχουμε μια ελιά ολόκληρη που θα μεταφέρεται εντός της σκηνής γιατί θα έχουμε δρώμενα.
– Πας καλά; Είναι δυνατόν; Βέβαια τα δρώμενα θα πρέπει να έχουν κάποια στοιχεία που να εντυπωσιάζουν. Δύσκολο…
– Ναι, πρέπει να βρούμε τρόπο!
– Χμμμ… περίμενε, κάτι σκέφτομαι…
-Για πες
– Κοίτα… έχω ένα κτήμα που για κάποιο λόγο κάποιες ελιές πρέπει να κοπούν αλλά είναι λίγο μεγάλες, θα χρειαστεί γερανός αλλά και μια γερή βάση με ρόδες.
-Άστο πάνω μου! Θα φτιάξω μια βάση με πλαϊνά και έναν άξονα όρθιο στη μέση, θα τρυπήσουμε την ελιά και θα την καθίσουμε επάνω. Θα βάλουμε και βάρη ώστε να κρατηθεί όρθια ακόμα και με αέρα.
– Οκ, βρες τον Λευτέρη να πάμε να διαλέξουμε δέντρο.
Αφού έγινε η …αυτοψία, επιλέχθηκαν δύο υποψήφιες ελιές και μερικές αγριελιές για το υπόλοιπο ντεκόρ. Μια βδομάδα πριν την παράσταση
– Αντώνη θα πάμε την Παρασκευή να κάνουμε το εγχείρημα;
– Ωραία, Παναγιώτη κανόνισε γερανό, αλυσοπρίονα έχω και πάμε να την κόψουμε και να την μεταφέρουμε.
– Πολύ καλά Αντώνη, ετοιμάζω το συνεργείο για την Παρασκευή το μεσημέρι!
…
Παρασκευή ώρα 12 το μεσημέρι, 34 βαθμούς, ντάλα ο ήλιος αλλά η ομάδα απτόητη! Λευτέρης και Παναγιώτης έχοντες το γενικό πρόσταγμα, ο Κώστας με το γερανό και ο Μάκης με τον Αντώνη στα αλυσοπρίονα.
Αφού την δέσαμε με ιμάντες, την κόψαμε κοντά στη ρίζα και με προσοχή να μη σπάσουν τα κλαδιά φορτώθηκε στο γερανοφόρο.
– Παιδιά προσοχή, να την βάλουμε έτσι, να την βάλουμε αλλιώς…. ο καθένας έλεγε τη γνώμη του, αλλά ο Κώστας ήξερε καλά πως θα την τοποθετήσει.
– Μάκη κόψε και μερικές αγριελιές να τις φορτώσουμε μαζί.
… Και κινήσαμε όλοι μαζί για το «Ορέστη Μακρή» να κάνουμε την τοποθέτηση.
Πρώτη ενέργεια με τον αρχιμάστορα τον Παναγιώτη που τρύπησε τον κορμό από την βάση προς τα επάνω, ώστε να περάσει ο άξονας.
Αφού περάσαμε τον άξονα διαπιστώσαμε πως δεν ήταν ικανός μόνος του να την κρατήσει και με δύο ιμάντες την δέσαμε με την βάση.
Ο Παναγιώτης είχε προνοήσει ώστε η βάση να είναι στεγανή για να περιέχει νερό με σκοπό να κρατηθεί «ζωντανή» όλες τις μέρες της παράστασης.
Ο Αντώνης ανέλαβε να της καλλωπίσει την κώμη αφαιρώντας τα ξερά αλλά και τα κλαδιά που δημιουργούσαν πρόβλημα στην στατικότητα.
Αφού έγινε και η δοκιμή της κύλισης πάνω στη σκηνή ήταν ώρα για την αναμνηστική φωτογραφία, ανακουφισμένοι και ικανοποιημένοι που φέραμε σε πέρας αυτό το δύσκολο μέρος του σκηνικού.
Όταν αγαπάς το «Αλωνάκι» όλα είναι δυνατά!