Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Καλημέρα σας μ’ ένα τραγούδι που έχει σχέση με την ταυτότητα της ημέρας.
13 Φλεβάρη , Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου
Με αφορμή την σημερινή μέρα ήθελα να αναπολήσουμε Τι σήμαινε το ραδιόφωνο για τον καθένα από την παιδική ηλικία ακόμα. Εκείνο το τραντζιστοράκι της τσέπης που ήταν η πιο κολλητή παρέα, Στις παραλίες, στη δουλειά στα ευχάριστα και τα δύσκολα.
Ένα μαγευτικό κουτάκι που μας ένωνε με τον υπόλοιπο κόσμο. Να φανταστούμε στα απομακρυσμένα χωριά που δεν κυκλοφορούσε ούτε εφημερίδα , πόσο μαγικό ήταν να μαθαίνεις τα νέα από το τραντζιστοράκι. Έτσι ένιωθες κι εσύ, ότι είσαι ένα κομμάτι του υπολοίπου κόσμου!
Τι ωραία να ξυπνάς το πρωί , με το τραντζιστοράκι στο αυτί και να ακούς τα αγαπημένα σου τραγούδια, να περιμένεις με αγωνία μια αφιέρωση από αγαπημένο πρόσωπο. Ένα μαγικό κουτάκι που ένωνε όλες τις εποχές….
…μαζί στη σπορά, στο θέρος, στη βροχή και στα χιόνια, πάντα μαζί. Ακόμα και όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, στα δύσκολα, ήταν εκεί να σε παρηγορήσει με ένα λυπητερό τραγούδι που το μοιραζόταν μαζί σου και έτσι σου έπαιρνε τη μισή στεναχώρια, αλλά και στις χαρές μπορούσε να διπλασιάζει το συναίσθημα
Αν κάποτε τυχαίνε να το χάσεις, έστω και προσωρινά, ήταν σα να έχανες τον κόσμο σου. Θυμάμαι το τραντζιστοράκι πως μας ένωνε, σε αντίθεση με τα ακριβά κινητά και τάμπλετ σήμερα. Τις Κυριακές μαζευόμαστε, φανατισμένοι, για να ακούσουμε την αγαπημένη μας ομάδα, με την προσμονή ότι πάντα θα κερδίζει. Μα και όταν έχανε, δεν χανόταν και τίποτα, γιατί πάντα ήμαστε μια παρέα.
Σήμερα παρόλα τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας, πιστεύω ότι τίποτα δε συγκρίνεται με τη μαγεία του παλιού ραδιόφωνου. Γιατί ήταν απλό, μας ένωνε πατώντας ένα κουμπάκι με τον γύρω κόσμο, ήταν άμεσο, ήταν απλά μαγευτικό, όπως ήταν και η ζωή.
Σήμερα η τεχνολογία παρόλο που μας δίνει τόσες ευκολίες και δυνατότητες έχει διαμορφώσει μία πολύπλοκη ζωή που όλο και απομονώνει τον άνθρωπο, που πάει να πει ότι , Κάτι χάνεται, η αμεσότητα, η απλότητα, η επικοινωνία των ανθρώπων. Με αφορμή την σημερινή μέρα προτρέπω Να πει ο καθένας τη δική του ιστορία, αγκαλιά με ένα τραντζίστορ …. και πάλι καλημέρα σας!