Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
‘Ισως το τραγούδι να σας μπερδεύει λίγο, αλλά θα το πω… είμαι στη βάρκα του μοναχικού γέρου ψαρά Σαντιάγο από την Κούβα, που για 84 ημέρες προσπαθεί να πιάσει ένα ψάρι αλλά η καντεμιά του δεν τον αφήνει. Καλά, μπείτε στη βάρκα και θα τα ζήσετε και σεις όπως τα ‘ζησα και ‘γω χθες, Σάββατο κι αποβραδο, όχι στην Αριστοτέλους αλλά στο θέατρο Ορέστης Μακρής…
….που είχε θάλασσα που χόρευε σά νεράιδα με φωνή πάνω στα κύματα, όπου ζούσες όλη τη μαγεία της: θαλάσσιες χελώνες, καλαμάρια, ψάρια να πηδούν στο νερό, ακόμα και μέδουσες να μοιράζουν τα υπέροχα χρώματα τους στο λαμπυρισμό της κάτω από το φως του φεγγαριού και μια μουσική που σε μάγευε και σ’ έκανε ένα με όλα αυτά!
Πως να μείνεις έξω από τη βάρκα του γερό Σαντιάγο που αποφάσισε να βγει στα ανοιχτά, να ψαρέψει τον μεγάλο ξιφία και να αποδείξει στον εαυτό του και στους άλλους πόσο σπουδαίος ψαράς είναι! Τα διλήμματα του Σαντιαγο στην απεραντοσύνη του ωκεανού, είναι τα διλήμματα, διαχρονικά που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος μπροστά στη φύση, στην απεραντοσύνη της θάλασσας και που σοφά θέτει ο Έρνεστ Χεμινγουέι, απαράμιλλος παραμυθάς, κάτι σαν σύγχρονος Όμηρος……
……. το ’51, γράφει το αριστούργημα, “Ο γέρος και η θάλασσα”, βραβείο Πούλιτζερ, και το ’54 βραβείο λογοτεχνίας. Έτσι κι αλλιώς, τα μηνύματα είναι διαχρονικά αλλά η μεταφορά στο θέατρο από την Μάρλεϊ Καμνίκσι το κάνει πιο διεισδυτικό. Στο τέλος ο γέρο Σαντιάγο, αφού δε μπορεί ή δε θέλει να σκοτώσει το ψάρι,το σέρνει πίσω από τη βάρκα αλλά το κατασπαράζουν οι καρχαρίες, ένα δείγμα της μάχης αλλά και της ματαιοδοξίας που δίνει ο άνθρωπος με τη φύση για επιβίωση και καταξιωση….
….κι όλα αυτά με εξαιρετικούς ηθοποιούς, Τ. Νούσιας ως Σαντιάγο. Β.Μηλιώνης ως Μανολίνο, μαθητευόμενος του Σαντιάγο και Φαίδρα Σούτσου, χορεύτρια, φιγούρα της θαλασσας.