
Κείμενο: Χριστίνα Βασιλαντωνάκη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Η εποχή που όλοι σε ρωτάνε που έχεις κανονίσει για διακοπές, ενώ εσύ δε μπορείς να πας ούτε μέχρι τη γωνία. Γιατί τα ναύλα, είναι ικανά να σε στείλουν στον άλλο κόσμο με το που θα ακούσεις την τιμή. Γιατί τα δωμάτια για πέντε μέρες, κοστίζουν περισσότερο από το να τα αγοράσεις. Γιατί οι ξαπλώστρες στην παραλία, προσφέρουν λεμφικό μασάζ και σου κάνουν αέρα, μόνο με 60€. Τί; Όχι; Μόνο καφέ κι αυτό νερομπουρμπούλι; Πέφτω από τα σύννεφα…

Υπάρχει βέβαια και η λύση του εξοχικού, όπου θα σου κουβαληθούν άπαντες, γιατί σε αγαπάνε βρε και θέλουν την παρέα σου. Είχατε χαθεί και όλο το χειμώνα, ευκαιρία να τους υπηρετήσεις. Γι αυτό είναι οι φίλοι άλλωστε. Αν είσαι ακόμα πιο τυχερός.θα διακοπάρεις στο χωριό. Δεν πιστεύω, επειδή πας εκεί τα τελευταία 45 χρόνια ανελλιπώς, να μας κάνεις και μούτρα; Αντί να νιώσεις άρχοντας, που θα σε κανακεύει η μάνα σου με όλες τις θειές, παραπονιέσαι κιόλας; Εσύ πάλι, η νύφη, θα σε χαλάσει να στα έχει όλα έτοιμα η πεθερούλα, ενώ θα σε κοιτάζει απαξιωτικά που στραβώθηκε ο γιόκας της, ένα παλικάρι ίσαμε κει πάνω και πήρε εσένα τη μισοριξιά; Αχάριστοι είμαστε τελικά, αυτό έχω μόνο να πω…

Αν έχεις μόνο το τομάρι σου, κάπου θα βολευτείς. Θες με έναν φίλο μπακούρι, που δεν έχει κι αυτός στον ήλιο μοίρα, να μοιραστείτε τα έξοδα. θες σε ένα αντίσκηνο να το παίξεις Μάταλα forever, κάτι θα βρεθεί. Αν όμως έχεις οικογένεια, τότε καλά να πάθεις! Δε θα προλαβαίνεις να αγοράζεις παγωτά, λουκουμάδες και άχρηστα μπιχλιμπίδια. Βούτα καλύτερα έναν σουγιά, να βγάλεις μόνος σου το νεφρό σου να το δώσεις να ξεμπερδεύεις μια ώρα αρχύτερα. Έκοψαν και τα διακοποδάνεια, να πάρεις ένα και να το πληρώνουν ακόμα και τα δισέγγονά σου. Να σε μνημονεύουν κιόλας με την παλάμη ορθάνοιχτη προς τον τάφο σου. Παντού ατυχία….


Καλά να περάσεις!
Και εννοείται περιμένω μαγνητάκι…
