Kείμενο: Χριστίνα Βασιλαντωνάκη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Δεν ξέρω τί μ’ είχε πιάσει το τελευταίο διάστημα και δε μπορούσα να ολοκληρώσω ούτε ένα βιβλίο. Εγώ που και μάπα να ήταν, του έδινα την ευκαιρία, κάνοντας ακόμα και την ύστατη στιγμή, μια απέλπιδα προσπάθεια. Επίσης, θεωρούσα, χαμένο το χρόνο που είχα διαθέσει ήδη, σε περίπτωση που το παρατούσα χωρίς να το διαβάσω όλο! Καθένας με τη διαταραχούλα του…
Αντιλαμβάνεστε, σε τί σημείο είχα φτάσει, για να τα αφήνω στη μέση; Κάποια μάλιστα, από τις πρώτες σελίδες και ορισμένα ακόμα και λίγο πριν το τέλος! Ένα βήμα πριν τα χάπια ήμουν!
Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ο Ισίδωρος Ζουργός, αν και ομολογώ, πώς δεν τον είχα ούτε ακουστά (τώρα ντρέπομαι λίγο γι αυτό). Τον γνώρισα στη βιβλιοπαρουσίαση που διοργανώσαμε ως Αλωνάκι press και την οποία για ευνόητους λόγους, δε μπορούσα επουδενί να αποφύγω! Μόλις κατάλαβα δε, πως ιστορικά, εκείνο το βιβλίο αναφερόταν στη βυζαντινή περίοδο, μου ήρθε στο μυαλό, ασυναίσθητα, η Καντακουζήνα και το περιβόητο σύγγραμμα, που δεν εκδόθηκε ποτέ (εδώ ξαναντρέπομαι).
Μέσα στη ζοφερή φαντασία μου, περίμενα να δω μια προσωπικότητα-καρικατούρα, αντίστοιχη με της επιτυχημένης σειράς και δίπλα, την γκαρσόνα-ημιόνα να μην αφήνει τίποτα ασχολίαστο. Οπότε κάθισα αναπαυτικά, πολύ κοντά στην έξοδο και αν τα έβρισκα σκούρα, είχα τη λύση. Θα αποσυρόμουν κρατώντας την κοιλιά μου, με την πρόφαση, ότι με καλεί εκτάκτως το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο!
Στην πορεία κατάλαβα βέβαια ότι, “πλανώμαι πλάνην οικτράν”. Συγνώμη κ. Ζουργέ, δεν ήξερα…
Ο συγγραφέας ήταν ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος, προσιτός με όμορφο λέγειν εκτός του γράφειν, εκλεπτυσμένο χιούμορ και πραγματικά μας κέρδισε όλους. Από το κοινό, εννοείται τον γνώριζαν σχεδόν άπαντες και η αίθουσα ήταν κατάμεστη από προσηλωμένους αναγνώστες, που τον ακολουθούσαν κατά πόδας. Κι εγώ, τί διαβάζω τόσο καιρό, μου λέτε;;;; Επιβάλλεται να ξεκινήσω άμεσα ένα βιβλίο του!
Εξαιτίας των συνθηκών που προανέφερα, αποφάσισα,να πάω στα σίγουρα και επέλεξα για πρώτη μου επαφή με το συγγραφέα, το βιβλίο του: “Στη σκιά της πεταλούδας”. Εννοείται πως έκανα ολόκληρη δημοσκόπηση εκείνη τη βραδιά, πριν το αγοράσω (ούτε οικόπεδο να ‘παιρνα). Μέχρι και τον ίδιο ρώτησα η αθεόφοβη! Εδώ ματαξαναντρέπομαι, γιατί ουσιαστικά, του είπα στα μούτρα του, ότι δεν τον ήξερα καθόλου! Ήμουν και στους διοργανωτές, τρομάρα μου! Τελικά, συνειδητοποίησα εκ των υστέρων, ότι η γραφή του θα με καθήλωνε, όπως και να έχει, οπότε τσάμπα μπήκα στη διαδικασία και μάταια ρεζιλεύτηκα ανεπανόρθωτα.
Το βιβλίο έχει αρμονική ροή, αβίαστη, θα μπορούσα να πω, δίνοντας παράλληλα, αρκετά και σημαντικά ιστορικά στοιχεία, μέσα από ένα πέρασμα σε ολόκληρο τον εικοστό αιώνα, χωρίς να κουράζει διόλου. Πραγματικά, δε θα άντεχα να το παρατήσω και αυτό, ήμουν στα όριά μου! Ενώ η γραφή του είναι ξεκάθαρα λογοτεχνική, έχει κάτι το περίτεχνα απλό και μεστό, που όμως, με μια εκπληκτική δεξιοτεχνία προσδίδει στο κείμενο, μια ιδιαιτερότητα. Δε ξέρω αν με καταλαβαίνετε…. Ούτε εγώ.
Εν κατακλείδι, το βιβλίο το ολοκλήρωσα με επιτυχία και έτσι, γλίτωσα αρκετά 50ευρα σε τρελογιατρούς. Θα τα επενδύσω στη δική μου ψυχοθεραπεία, αγοράζοντας νέους τίτλους και εμπλουτίζοντας λίγο ακόμα, την ήδη βεβαρημένη και “αγανακτισμένη” βιβλιοθήκη μου. Αν είχε στόμα μόνο….
Κι όσο για τον συγκεκριμένο συγγραφέα, εννοείται θα τον προτιμήσω ξανά. Μην ξεχνάμε, ότι εξαιτίας του, επανήλθα στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις! Αν μη τί άλλο, αφενός του το οφείλω και αφετέρου το αξίζει! Για όλα τα παραπάνω,τον συνιστώ σε όλους, ανεπιφύλακτα!