Κείμενο: Αναστασία Τσαλκιτζή
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Αποδεχόμενοι την πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου του κου Ζουργού η ομάδα της ηλεκτρονικής εφημερίδας του συλλόγου «Τ΄ Αλωνάκι», προετοιμάζεται. Η επιμελήτρια και αρχισυντάκτρια Κλαίρη Μπαράκου βασίζεται στην εθελοντική προσφορά της συντακτικής ομάδας και ζητά εθελοντή για να διαβάσει το βιβλίο αλλά και να αναλάβει τη σύνταξη των κειμένων. Διστάζω τόσο μιας και τον συγγραφέα δεν τον γνωρίζω όχι μόνο εγώ αλλά και αρκετά μέλη της ομάδας.
Τα μέλη της ομάδας ανταλλάσουν γρήγορες ματιές και περιμένουν εκείνον/ην που σηκώνοντας το χέρι θα αναλάβει το διάβασμα ενός ιστορικού βιβλίου. Η ανακούφιση όλων απερίγραπτη όταν το νέο μέλος της ομάδας, η Κατερίνα δηλώνει πως έχει διαβάσει Ζουργό και θα μπορούσε να ανταπεξέλθει.
Η αποτυπωμένη ανακούφιση όλων περνά γρήγορα στο παρασκήνιο με τα μέλη να αναζητούν τον κατάλληλο χώρο όπου και θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση. Δεν θέλουμε την όμορφη αίθουσα του συλλόγου αλλά έναν χώρο διαφορετικό, για να νιώσουν ευπρόσδεκτοι όλοι οι κάτοικοι της παραμελημένης μας πόλης.
Το ξενοδοχείο ……., η αίθουσα τελετών του 3ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας, ο ιστιοπλοϊκός όμιλος…….και φυσικά επιλέξαμε τον ιστιοπλοϊκό όμιλο. Αίθουσα μικρή ζεστή με φιλόξενους ανθρώπους, θέα την απεραντοσύνη του γαλάζιου και τα κάθε λογής σκάφη.
Κι εκεί που νομίζεις πως το νερό μπήκε επιτέλους στ’ αυλάκι η συντάκτρια ζητά από σένα γράψεις ένα στοχευμένο «Οδοιπορώντας» για τον Ιστιοπλοϊκό όμιλο. Οκ, πώς να της χαλάσεις χατίρι, πώς να αρνηθείς την ευθύνη που σου αναλογεί; Κι εσύ νομίζεις πως όλα πλέον έχουν τακτοποιηθεί και αναμένουμε την ημερομηνία. Αμ δε, νέο μήνυμα για συνάντηση στο χώρο της παρουσίασης από την αρχισυντάκτρια κι ο καιρός είναι τόσο μπερδεμένος όσο κι εγώ. Μα τι έχουμε άλλο να πούμε, τι άλλο έχουμε να κανονίσουμε;
Ακολουθείς τις δικές της εντολές και βρίσκεσαι στο χώρο μαζί με τα άλλα μέλη της ομάδας για αυτοψία του χώρου. Τι κρίμα που τη συγκεκριμένη μέρα η αίθουσα παρέμεινε κλειστή κι εμείς καθήμενοι στον εξωτερικό χώρο νιώθουμε τα παιχνίδια της αναποφάσιστης άνοιξης με τις σταγόνες βροχής. Ακούς τις ιδέες της θαυμάζεις την οργάνωσή της αλλά το κορμί σφίγγεται τόσο από το κρύο και παρακαλάς κρυφά να λήξει η συζήτηση της ομάδας και να επιστρέψεις στη ζεστασιά του σπιτιού σου και φυσικά τα δικά μου κρυφά παρακάλια πιάσαν τόπο και η συνάντηση λήγει με την αρχισυντάκτρια να ανανεώνει το ραντεβού για την παραμονή της επικείμενης παρουσίασης.
Ημέρα Σάββατο πρωί και ο χώρος αλλάζει. Καρέκλες τραπέζια τακτοποιούνται και όλα είναι έτοιμα μα εκείνη ζητά να γίνει πρόβα, να διαβαστούν τα κείμενα, να τοποθετήσει στο χώρο τα μέλη που θα απαγγείλουν αποσπάσματα να δοκιμαστεί ο ήχος, να ……….. κι εγώ απλώς απολαμβάνω !