aπό τη Λίνα Περγάμαλη
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Από δημοσίευμα του αγαπητού κυρίου Τάκη Δεμερτζή στην εφημερίδα «Προοδευτική Εύβοια» στη σελίδα «ΤΑ ΧΑΛΚΙΔΕΪΚΑ ΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ», Φύλλο 768 16 Φλεβάρη 2018
Δημιουργία Ανάρτησης: Μπαράκου Κλεοπάτρα
” Το ετυμολογικό της Χαλκίδας, αν είναι ανάμνηση στην αιωνιότητά της με το πολύκολπο της γλώσσας των Φοινίκων, ή αν κάπου υπήρχαν ορυχεία χαλκού (που δεν υπήρχαν), αποκλείεται να αποτελέσει θέμα έρευνας – η ανθρωπότητα τρέχει ολοένα και ταχύτερα προς την ρομποτοποίησή της. Θα κατασκευαστεί ρομπότ με «μυαλό» από μυαλοκομμένους επιστήμονες, όχι για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων αλλά για την αντικατάστασή τους – όπου οι ολιγόφρενοι νομίζουν πως θα ελέγχουν την παραγωγή τους! Εσύ φουκαρά, πώς να κατασκευάσεις ένα ρομπότ, ακόμη κι αν είσαι διάνοια. Η υπόθεση ενός στρατού ρομπότ, είναι δυνατότητα αποκλειστικά βιομηχανίας. Όπως οι πυρηνικές βόμβες. Κι εννοείται ως βιομηχανία οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις. Πώς να το σκεφτεί αυτό χώρα απαξιωμένη που εισάγει ως και σκόρδα, γαύρο, τσολιαδάκια, τα πάντα.
Είναι δυνατόν βέβαια να φανταστείτε την λέξη Χαλκίς δίχως το πρώτο γράμμα το «Χ»! Τι μένει; Το αλκίς. Αν αδιόρθωτοι ανορθόγραφοι καθώς είμαστε, αυθαίρετα το ιώτα γίνει ήτα έχουμε την πραγματική αξία της λέξης αλκής! Η αιώνια άνοιξη, η εφηβεία.
Το τσαλαπάτημα ως τα ενδότερα της Γραμματικής φοβίζει για τον βαθμό που παίρνει αυτή η αποκοτιά, δικαίως, από το Νίκο τον Τριανταφυλλόπουλο. Ελπίδα να βαθμολογηθεί με άκραν επιείκεια – φιλικά. Αυτή η Χαλκίδα της αλκής λατρεύεται.
Εκείνο το χαρίεν της φύσης, κατά βεβαιότητα επηρέασε και τους Χαλκιδαίους, οι Χαλκιδαίες δεν εξαιρούνται κάθε άλλο, εξ ου και το αρχαίο «Χαλκίς καληγύναικα» – και, σαφώς, τα έργα τους.
Η «μακροσκελής» εισαγωγή για να χαρακτηριστεί χαρίεσσα η «Αύρα» όπως αυτή και η γύρω της φύση της Κάρτ ποστάλ. Η επιθαλάσσια κατασκευή του Λουκιανού Καρώνη, που τόσο πολύ αγαπήθηκε από τους συμπολίτες της Χαλκιδαϊκής μπέλ επόκ, του μυθικού Μεσοπολέμου. Προσοχή και στο απέναντι το Κρηπίδωμα! Λίγα λόγια γι’αυτό: Υπάρχει σπανιότατη φωτογραφία, η θάλασσα να φτάνει στα σκαλοπάτια του σπιτιού με τ’αγάλματα. Όταν τον Απρίλη του 1941 οι Γερμανοί βομβαρδίζανε την πόλη, μια βόμβα έπεσε λίγο πιο κάτω. Οι συνέπειες μικρές. Πράσινος βράχος είχε χτυπηθεί. Όπως εκείνος του Κόκκινου Σπιτιού της Μέσα Παναγίτσας. Το Κρηπίδωμα – κι αυτό αρχιτεκτονημένο από τον Ποθητό Καμάρα, τον δημιουργό της «Παλίρροιας», του Μεγάρου Κότσικα- είναι όπως η περιγραφή του Δημήτρη Διακομόπουλου.
«Το Κρηπίδωμα αναδείχθηκε σ’ αυτό δεύτερο μετά την γέφυρα σήμα κατατεθέν τούτης της πόλης, με την αφειδώλευτη φυσική προικοδοσία και σαν ευλογημένη πλατφόρμα περισυλλογής και ήρεμων περιπάτων. «Η πλώρη της πόλης δαρμένη από τα προαιώνια μελτέμια σε αταλάντευτη ρότα κατά τον Βόρειο Κόλπο»