Κείμενο:Δ. Καλογιάννης, Γ. Λιανοστάθης, Γιώργος Τζίντζος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Αφού έγινε η αρχή… οι μικροί μας δημοσιογράφοι συνέχισαν παίρνοντας συνέντευξη και από τον δεύτερο καλεσμένο του φετινού γλεντιού μας, Αντώνη Μαρτσάκη. Έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της κρητικής και όχι μόνο μουσικής!
Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική και τον χορό;
Ξεκίνησα από 6 ετών να χορεύω κρητικά και από 7-8 χρονών ξεκίνησα το όργανο. Ακούγαμε πάρα πολλή μουσική μες στο σπίτι, στο αυτοκίνητο και οπουδήποτε. Ακόμα πηγαίναμε στα γλέντια και έτσι είχα το ερέθισμα και ξεκίνησα με το παραδοσιακό βιολί, που παίζουμε στην ανατολική και δυτική Κρήτη απ’ όπου κατάγομαι.
Σε ό,τι αφορά στην κρητική παράδοση, βλέπετε κάποιες διαφορές σε σχέση με παλιά;
Σίγουρα η κάθε εποχή έχει μια δικιά της «εξέλιξη». Από ‘κει και πέρα η παράδοση αυτό σημαίνει, ότι δηλ. «παραδίδουμε, συνεχίζουμε, παραδίδουμε, συνεχίζουμε». Άρα ό,τι στοιχεία πατάνε στα παλιά δεδομένα είναι σωστά. Το ο,τιδήποτε φεύγει πάρα πολύ και η ψαλίδα αρχίζει να μεγαλώνει, ίσως να αρχίζει να το αλλοιώνει αυτό το παραδοσιακό. Νομίζω όμως ότι είμαστε σε πολύ ωραίο δρόμο.
Τα χρόνια που ήσαστε στο θέατρο της Δόρα Στράτου, τι αποκομίσατε και πώς αυτό σας ωφέλησε μετέπειτα;
Χόρευα στη Δόρα Στράτου έξι χρόνια από το 1999 μέχρι το 2005, όπου μεταφέρθηκα μόνιμα στην Κρήτη. Καταρχήν ήμουν πολύ τυχερός που βρέθηκα εκεί ως χορευτής. Δεν είχα ακούσει ποτέ μου τις μελωδίες της υπόλοιπης Ελλάδος. Γνώρισα όλα τα μέρη της Ελλάδος, μέχρι τη μακρινή Καππαδοκία, τη Μικρά Ασία, το Ικόνιο, τον Πόντο. Νομίζω μου έκανε καλό και ως μουσικό, καθώς πήρα πάρα πολλά εφόδια στο να συνεχίσω κι εγώ την καριέρα μου.