Κείμενο: Αντώνης Σαμαρτζής
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Τέλος Αυγούστου, αφού έχουμε μπαϊλντίσει από τις παρατεταμένες ζέστες του μεγαλύτερου, ίσως, καλοκαιριού έχω αρχίσει και φρικάρω πιεσμένος και από εθελοντική (όχι άμα θες μην πας!) απασχόληση.
Η «Ωδή της χαράς» ηχεί ως κλήση στο κινητό μου από συγγενικό μου πρόσωπο που διατηρεί ξενοδοχείο στη Σίφνο. Χαρά ή λαχτάρα θα είναι;…
Μετά τα αρχικά (καλημέρες κλπ.).
– Δεν έρχεσαι να περάσεις μερικές μέρες στο νησί μαζί μας; (το τυράκι).
– Αφού με καλεί δεν μπορώ να αρνηθώ. (ενθουσιασμένος).
– Με την ευκαιρία δεν παίρνεις και τα εργαλεία μαζί σου γιατί έχουμε να κάνουμε μερικά μερεμετάκια; (Να η φάκα!)
(Το να πιάνουν τα χέρια σου είναι και πλεονέκτημα και μειονέκτημα. Το ότι έχω ξαναπάει για να βοηθήσω και θα ξαναπάω το θεωρώ εκ των ουκ άνευ αλλά το κείμενο αυτό πρέπει να διανθιστεί).
Ο «Άνεμος» από Πειραιά για Σίφνο κάνει 5 ώρες οπότε μου δόθηκε η ευκαιρία να τελειώσω το βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού «Παλαιές και Νέες Χώρες» και να αρχίσω το «Η δίκη του Σουάρεφ» του Χρήστου Χωμενίδη. Έφτασα μεσημέρι στις Καμάρες, το λιμάνι που πιάνουν τα πλοία. Προορισμός η περιοχή του Φάρου, στο ξενοδοχείο. Υποδοχή, ματς μουτς κλπ.
– Άντε να ξεκουραστείς και να κάνεις καμμια βουτιά στην πισίνα (το τυράκι αναβαθμίστηκε σε Camempert και Brie).
– Δεν θα χάσω χρόνο.
Το βράδυ στις Καμάρες ο τοπικός σύλλογος διοργάνωνε διήμερο αντάμωμα με συλλόγους από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Λάτρης των παραδοσιακών χορών δεν θα έχανα την ευκαιρία τόσο να παρακολουθήσω τους χορούς όσο και να χορέψω στα γλέντια που ακολούθησαν.
Οι Σιφνέοι χορεύουν ένα συρτό τοπικό επί ώρες. Την παράσταση όμως έκλεψε ένας ιδιαίτερος χορός που χορεύεται από 5 άτομα αλλά ο ένας …δεν χορεύει, λέγεται Κάβος. Χορεύουν οι υπόλοιποι τέσσερεις γύρω του και κρατά το χέρι ή μαντήλι του τελευταίου. Χόρεψαν 5 σχετικά μεγάλης ηλικία και ήταν εντυπωσιακοί με τις φιγούρες τους.
Για να μην σας κρατάω σε …αγωνία η …φάκα ήταν μικρή, σε μια μέρα τελείωσα όλα τα μερεμέτια. Η Σίφνος είναι ήσυχο νησί που για μένα συνδυάζει παράδοξα την ενέργεια με την ηρεμία! Οι 237 εκκλησίες του νησιού αποτελούν το πιο πυκνό σε εκκλησίες νησί των Κυκλάδων. Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι έντονο και σχεδόν σε κάθε εκκλησία γίνονται πανηγύρια με τραπεζώματα από τους «πανηγυράδες» οι οποίοι αναλαμβάνουν τα έξοδα και όλη την προετοιμασία για να προσφέρουν φαγητό (ρεβυθάδα συνοδευόμενη συνήθως από μοσχαρίσιο κρέας με πατάτες ή ρύζι) και κρασί.
Είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο πανηγύρι του Άγιου Συμεών (στη Σίφνο τον γιορτάζουν την 1 Σεπτεμβρίου), στο βουνό πάνω από τις Καμάρες, όπου σερβιρίστηκαν περίπου 1000 μερίδες ανά 50 άτομα στην «τράπεζα» ανά μισή ώρα και ακολούθησε γλέντι με παραδοσιακά Σιφνέϊκα και χορός στον προαύλιο χώρο.
Κάθε νησί μας έχει το χρώμα του και είναι ευλογία να μπορεί κανείς να τα επισκέπτεται.
Καλό Φθινόπωρο!