Κείμενο: Ευαγγελία Σταμέλου
Επιμέλεια ανάρτησης; Κλαίρη Μπαράκου
ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ. Κόρη του γνωστού πρωθυπουργού Νικολάου Στράτου και της Μαρίας Κορομηλά. Στο εξωτερικό που βρέθηκε με την μητέρα της και τον αδερφό της Ανδρέα, η Δόρα σπουδάζει και αποκτά σημαντική θεωρητική κατάρτιση και γνώση της επιστημονικής μεθοδολογίας. Γνώριζε ξένες γλώσσες και σπούδασε μουσική, χορό και θέατρο. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, ενσωματώθηκε σε έναν κύκλο ανθρώπων της διανόησης οι οποίοι αργότερα θα συνέδραμαν στην προσπάθειά της, όπως ο Κάρολος Κουν, τον οποίο βοήθησε σημαντικά στην ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης.
Μετά την κατοχή, κατά την διάρκεια της οποίας απασχολήθηκε με το φιλανθρωπικό έργο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, άρχισε να ασχολείται με την μελέτη της ελληνικής παράδοσης, αφού όπως έλεγε η ίδια, “Την Ελλάδα την ποδοπάτησαν πολλοί και διάφοροι κατακτητές. Ποιος λίγο, ποιος πολύ, όλοι με τον τρόπο τους προσπάθησαν να καταπιέσουν, να υποδουλώσουν οι Έλληνες. Να σβήσουν κάθε τι που θα μπορούσε να κρατήσει την ελληνική φλόγα αναμμένη”. (Προφητικά και διαχρονικά λόγια).
Αφορμή για να ξεκινήσει την προσπάθειά της, να καταγράψει τον πλούτο της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, ήταν μια παράσταση ενός παραδοσιακού συγκροτήματος από την Γιουγκοσλαβία που έκανε περιοδεία. Ανάλογο δεν υπήρχε στην Ελλάδα και η Δόρα Στράτου άρχισε να περιοδεύει στην Ελλάδα και να ψάχνει φορεσιές, τραγούδια, χορευτές και οργανοπαίχτες. Επέλεγε τους καλύτερους και μετά από λίγο καιρό, άρχισαν οι παραστάσεις και αργότερα οι περιοδείες. Στην προσπάθειά της την βοήθησαν κορυφαίες προσωπικότητες της τέχνης όπως ο Μάνος Χατζηδάκις, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Τσαρούχης και ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου, ο οποίος σχεδίασε το θέατρό της στου Φιλοπάππου που εγκαινιάστηκε το 1965.
Η επιβίωση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, των χορών αλλά και των εθνικών ενδυμασιών, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο έργο της, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της σε αυτόν τον σκοπό. Το 1953, ίδρυσε το σωματείο «Ελληνικοί χοροί Δόρα Στράτου» το οποίο πραγματοποίησε πολυάριθμες παραστάσεις στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του εξωτερικού, διαδίδοντας την ελληνική μουσική.
Το θέατρο έχει καθιερωθεί διεθνώς στον χώρο του λαϊκού χορού, της δημοτικής μουσικής και της παραδοσιακής φορεσιάς για τον πλούτο και την αυθεντικότητά του. Δεν είναι μόνο η υψηλή ποιότητα, αλλά και η ποσότητα της προσφοράς. Ένα άλλο προσόν του θεάτρου, είναι η θέση του, στην καρδιά του Αρχαιολογικού Πάρκου, στην πιο δροσερή γωνιά της Αθήνας, στον πευκώνα του Λόφου Φιλοπάππου.
Από τον σύλλογό μας το «ΑΛΩΝΑΚΙ» και όχι μόνο, συζητούσαμε και προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο για κάποια παράσταση στο θέατρό της, γιατί ήταν αρκετοί που δεν τους είχε δοθεί η ευκαιρία να επισκεφθούν αυτόν τον μαγικό χώρο, που είναι μοναδικό στο είδος του στον κόσμο. Έτσι κανονίσαμε ομαδικά και είχαμε την τιμή και την χαρά να παρακολουθήσουμε ίσως την πιο όμορφη και συγκινητική παράσταση στις αρχές του καλοκαιριού, που διοργανώθηκε από το σωματείο ΟΛΚΑΣ, με αφορμή τα 60 χρόνια λειτουργίας του θεάτρου.
Η μεγάλη έκπληξη ήταν, ότι συμμετείχε ο δάσκαλός μας Δημήτρης Λιανοστάθης, με τους φίλους του και συγχορευτές του. Ήταν αυτοί που πρωτοπάτησαν στο σανίδι, οι πρωτοχορευτές. Μια ιδιαίτερη βραδιά, γιατί όλοι μας εισπράτταμε την χαρά και την ευφορία των χορευτών, απολαμβάνοντας χορούς από την Αλεξάνδρεια, Γουμένισσα, Πόντο, Δωδεκάνησα, Θεσσαλία και Ήπειρο. Το βράδυ γυρίζοντας σχολιάζαμε το ήθος, το πόσο άψογα χόρευαν όλοι αυτοί οι δάσκαλοι που χωρίς έπαρση μεταλαμπαδεύουν την παράδοση πιστά και ταπεινά. Έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμη όταν βρισκόμαστε, λέμε για αυτό που ζήσαμε σε αυτό τον ενεργειακά μαγικό χώρο, σε αυτόν τον ιερό τόπο.