Κείμενο, φωτό: Αγγελική Μούντριχα
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Magic hour λένε οι φωτογράφοι την ώρα πριν το ηλιοβασίλεμα, γιατί τότε το φως του ήλιου κάνει ένα παιχνίδισμα με τα χρώματα δίνοντας μια ζεστασιά και μια ξεχωριστή λάμψη στη φωτογραφία τους. Magic hour ήταν και για εμένα αυτή η ώρα στο 1ο χοροστάσι του Αλωνακίου, αλλά θα επανέλθω σε λίγο…
Μέρα καλοκαιρινή…Ο Ιούνης έκανε δυναμική είσοδο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους λάτρεις της παραδοσιακής μας μουσικής να βρεθούν στην τοποθεσία Γερακάρη και να γλεντήσουν με την ψυχή τους! Και αυτό, το “με την ψυχή τους”, το εννοώ!
Άλλωστε αυτό τόνισε και ο Δημήτρης Λιανοστάθης…η ψυχή, η καρδιά, το μεράκι ήταν αυτά που δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα τόσο ζεστή που ξεπέρασε ακόμα και την υψηλή για την εποχή θερμοκρασία! Όλοι μια οικογένεια. Απέραντη χαρά και γαλήνη που μας έκανε να γεμίσουμε μπαταρίες για πολύ καιρό! Και μια αίσθηση κάπως διαφορετική σε σχέση με τις άλλες χρονιές…πρωταγωνιστές αυτή τη φορά ήταν μόνο η μουσική και ο χορός….
Κι όσο περίεργο κι αν ακούγεται συνειδητοποίησα ότι με το να λείπει η μυρωδιά της τσίκνας, όπως μπορεί να έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες εκδηλώσεις, βρέθηκε περισσότερος χώρος για να χορτάσει η ακοή μας και η όρασή μας!!!!
Νομίζω ότι δε χρειάζεται να αναφερθώ στην οργάνωση, τη μουσική, τους εθελοντές, το σεβασμό στον χώρο,γιατί αυτά είναι γνωστά και εγγυημένα όταν από πίσω υπάρχει τ’ αλωνάκι! Θέλω να μείνω σε αυτή τη στιγμή που οι μουσικοί παίζουν το τελευταίο κομμάτι και κατεβαίνουν από τη σκηνή, ο κόσμος αρχίζει να φεύγει και οι διοργανωτές να μαζεύουν, αλλά κάποιοι αρνούνται να σταματήσουν…
…..ο ήχος της τσαμπούνας, το τραγούδι χωρίς μικρόφωνο, τα χαμόγελα και η ψυχή αυτών που πεισματικά συνεχίζουν ολοκληρώνουν το τοπίο και με κάνουν να σκέφτομαι ότι αυτή ήταν και η δικιά μου magic hour που δε φωτογράφισα με το κινητό μου, αλλά χαράχτηκε για πάντα στο μυαλό μου!