Κείμενο: Νίκος Μπάνος
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, ήθελα να μοιραστώ κάποιες μνήμες και σκέψεις μαζί σας. Τα λόγια του Γ. Ρίτσου βγαίνουν μπροστά μου σαν τραγούδι.
“Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να ‘ναι κι από αίμα”, λέω μπορεί, αυτό το τραγούδι να άρεσε σε όσους έπεσαν η πληγώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Μπορεί να ‘ναι κι απ ‘ το λιόγερμα που χτυπάει στον απέναντι τοίχο. Ίσως αυτό βολεύει όσους “βολεύτηκαν” με τη χούντα και επειδή είναι δειλοί, οι λέξεις θυσία και αίμα τους φέρνουν αλλεργία και θέλουν να λέγονται και χριστιανοί, όπως οι συνταγματάρχες, με την ταμπέλα, ΕΛΛΑΣ Ελλήνων Χριστιανών.
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, το ερώτημα παραμένει: Ποιο το νόημα του Πολυτεχνείου; Γιατί ριζώθηκε τόσο βαθειά στην συνείδηση του Ελληνικού λαού, σαν μια θυσία που θα μας εμπνέει για πάντα
Ίσως οι ειδικές συνθήκες αυτού του αγώνα να έχουν μεγάλη σημασία,. Απ ‘ την μια μεριά είχαμε ένα πανίσχυρο δικτατορικό καθεστώς και απ’ την άλλη απλά παιδιά που παρέταξαν τα στήθια τους, γεμάτα από πίστη για την ελευθερία και την δημοκρατία.
Φανταστείτε τους στρατιώτες, όταν αντί για τέρατα οπλισμένα, όπως τους είχαν πει, είδαν νέα παιδιά που τους έλεγαν, “μη μας πυροβολείτε, είμαστε αδέρφια”. Τα δευτερόλεπτα ήταν σαν αιώνας, τα χέρια των στρατιωτών τα έλουσε παγωμένος ιδρώτας. Οι επικεφαλεις ούρλιαζαν “πυροβολείτε”, κάποιοι πυροβολούσαν στον αέρα αλλά η τραγωδία ήταν εκεί!
Εντέλει το Πολυτεχνείο, όπως γράφει στο βιβλίο του, “Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια ξεχασμένη κατάθεση” ο Δ. Λυγερος, λειτούργησε σαν τη κολυμπήθρα του Σιλωάμ και έπλυνε το αμάρτημα, καθότι ένα μεγάλο μέρος του λαού ανέχτηκε τη χούντα. Η θυσία έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνει συνειδήσεις, όπως η σταύρωση του Χριστού βοήθησε να ριζώσει η χριστιανική πίστη. Τώρα στο λιόγερμα, ένα κοριτσάκι με ένα γαρύφαλλο, στέκεται μπροστά στην κεφαλή άγαλμα του Πολυτεχνείου…. τι να σκέφτεται άραγε;
Η εικόνα από μόνη της, είναι ένα μάθημα για όλους μας, ότι μόνο με καθαρή καρδιά μπορούμε να νιώσουμε αυτή τη θυσία που νίκησε και τα τανκς και την ασχήμια στο όνομα της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.