Αναστάσιος Φριτζέλας-Πολυφωνική Χορωδία Θεάτρου Χαλκίδας"Τραγούδι μου, σου γράφω να σου πω" ~ Αλωνάκι press

Κείμενο: Χριστίνα Βασιλαντωνάκη

Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου

Κι εγώ τώρα, τί να πρωτοπώ… Πώς να είμαι αντικειμενική, όταν αφορά ανθρώπους που γνωρίζω πολλά χρόνια, που έχω δει την αρχή αλλά και όλη την εξέλιξή τους; Ή μήπως τελικά, μόνο όταν έχεις ολοκληρωμένη εικόνα, όταν ξέρεις όλη την πορεία, τότε μόνο, η κρίση σου μπορεί να είναι ορθή και αμερόληπτη;

Υπάρχει η θεωρία που υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να συγκρινόμαστε με τους άλλους, αλλά να βελτιωνόμαστε και να γινόμαστε κάθε φορά καλύτεροι από εμάς τους ίδιους. Αυτό ακριβώς έχει συμβεί και με τη συγκεκριμένη ομάδα. Εξελίσσεται διαρκώς, ανεβάζοντας τον πήχη όλο και πιο ψηλά.

Οδηγός σε αυτή την “ανάβαση”, ο πολυτάλαντος μαέστρος Αναστάσιος Φριτζέλας, ο οποίος με χαρά μας παραχώρησε μια μικρή συνέντευξη:

Πες μου λίγα λόγια για σένα. Εδώ και πολλά χρόνια, έχεις δημιουργήσει μια χορωδιακή ομάδα,. Παρά το νεαρό της ηλικίας σου, είσαι μαέστρος. Ήταν κάτι που ήθελες από παιδί ή προέκυψε μέσω κάποιας συγκυρίας; Τί σπουδές έχεις κάνει;

«Ήμουν στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου όταν κατάλαβα ότι μου αρέσει η μουσική. Θυμάμαι στις εκδρομές του σχολείου άκουγα στο Walkman κλασικούς συνθέτες και ανοιγόταν μπροστά μου ένας συναρπαστικός κόσμος γεμάτος ενδιαφέρον. Γίνομαι μέλος της Φιλαρμονικής του Δήμου και εκεί αποκτώ τις πρώτες μου μουσικές εμπειρίες. Τότε καταλαβαίνω πόσο σημαντική είναι η ομαδικότητα στη μουσική, μιας και οι μελωδίες ,τα συναισθήματα και η πληρότητα που χαρίζει ένα σύνολο οργάνων ή φωνών δίνουν ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.

Έκτοτε όλη μου η μουσική εργασία κινείται γύρω από τις ιδέες της ομαδικότητας και της αλληλοπεριχώρησης. Στη συνέχεια παρακολουθώ μαθήματα ανώτερων θεωρητικών στο Ωδείο Μαρσύας Χαλκίδας στην τάξη της Δέσποινας Λαθούρα και αποκτώ πτυχία Ειδικού Αρμονίας και Αντίστιξης.

Ασχολούμαι ενεργά με την διεύθυνση χορωδίας τα τελευταία 11 χρόνια. Ήξερα ότι θα ασχοληθώ με την χορωδιακή μουσική από τα πρώτα στάδια της μουσικής μου πορείας, αφού αυτή η οδός της έκφρασης με γοητεύει και με κάνει να αισθάνομαι ολοκληρωμένος. Δεν άργησε τότε, το 2012, να δημιουργηθεί το πρώτο χορωδιακό κύτταρο υπό τη διεύθυνση μου. Ήταν η Χορωδία Αγίας Μαρίνας Χαλκίδας (νυν Θεάτρου Χαλκίδας)».

Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι από τους τυχερούς, που έχουν κάνει το χόμπι τους επάγγελμα. Πώς νιώθεις που ζεις το όνειρό σου; Ήταν εύκολος αυτός ο δρόμος; Τί έχεις να συμβουλέψεις τα νέα παιδιά;

«Δεν ήταν μόνο η τύχη. Βασικό συστατικό της επιτυχίας είναι η προσήλωση στο στόχο και η διαρκής προσπάθεια. Τούτο αυτόματα καθιστά όλες τις προσπάθειες που γίνονται αξίες σεβασμού και εν τέλει επιτυχημένες. Η μουσική είναι μια επιστήμη που δεν έχει αρχή και τέλος. Πάντα θα εξελίσσεται και πάντα υπάρχει κάποια κορυφή να κατακτήσεις. Η χαρά όμως δεν βρίσκεται όλη στην κορυφή που κατακτάς ή στο στόχο που πετυχαίνεις. Ναι, υπάρχει και εκεί, αλλά σε μικρότερο ποσοστό. Η μεγαλύτερη χαρά βρίσκεται στη διαδρομή. Η λεγόμενη χαρά της δημιουργίας. Ο αγώνας προς την κατάκτηση της κάθε κορυφής δεν αναγνωρίζεται και δεν φαίνεται, όμως είναι η διαδρομή που απολαμβάνει κάποιος και όχι ο προορισμός. Άλλωστε ο σωστός ο δρόμος είναι πάντα ο ανήφορος.»

Τί χρειάζεται για να γίνει κάποιος χορωδός; Περνάει από “κάστινγκ” ; Πρέπει να έχει μουσικές γνώσεις; Να είναι καλλίφωνος; Υπάρχει όριο ηλικίας για να ξεκινήσεις αυτή την ενασχόληση;

«Εξαρτάται από το φωνητικό σύνολο που καλείται κάθε φορά ένας μαέστρος να σχηματίσει και το ρεπερτόριο που θέλει να ασχοληθεί μια χορωδία. Φυσικά και βοηθάει να έχει κάποιος σωστή φωνή, «τονάτη» όπως έλεγαν οι παλιοί. Επίσης το να διαβάζει κάποιος μουσική είναι ιδανικό, όμως είναι κάτι που δεν απαντάται συχνά σε ερασιτεχνικές ομάδες. Υπάρχουν κάθε χρόνο ακροάσεις νέων μελών για την επάνδρωση των χορωδιακών συνόλων. Το σημαντικότερο προσόν, που για εμένα έχει την μέγιστη σημασία, είναι η διάθεση και η επένδυση χρόνου, μιας και τα αγαθά κόποις κτώνται. Η ηλικία τέλος παίζει σημαντικό ρόλο, αφού μια φρέσκια φωνή είναι πιο εύπλαστη και πιο ευέλικτη».

Γνωρίζω πολύ καλά ότι έχεις δημιουργήσει μια υπέροχη και αξιόλογη ομάδα. Περνάτε πολλές ώρες μαζί. Είσαι ο μαέστρος τους κι έχουν μάθει πολλά από σένα. Εσύ, όμως, τί έχεις αποκομίσει από όλους αυτούς τους ανθρώπους;

«Η αλήθεια είναι ότι είμαι συναισθηματικά δεμένος με την Χορωδία. Ναι, αφιερώνουμε αρκετές ώρες την εβδομάδα και τις περνάμε μαζί στις πρόβες, συχνά μάλιστα υπό δυσμενείς συνθήκες. Η πολυετής αυτή επαφή με τους χορωδούς, όχι μόνο της Πολυφωνικής αλλά και των άλλων χορωδιακών ομάδων που διευθύνω, με δίδαξε -ή καλύτερα- με έκανε να καταλάβω την δύναμη της Μουσικής. Πιο συγκεκριμένα είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος συνύπαρξης προσώπων τόσο ετερόκλητων και διαφορετικών μεταξύ τους, στον ίδιο χώρο. Διαφορετικά φύλα, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικές φωνές. Όλοι γίνονται ένα σώμα και στοχεύουν προς το μονοπάτι που κάθε φορά τους επιδεικνύω. Πρόσωπα που εκτός της ομάδας δεν θα είχαν σκεφτεί ότι μπορούν να συνυπάρξουν και ίσως να μην τα κατάφερναν ποτέ. Είναι ένα μικρό θαύμα».

Ο τίτλος της εκδήλωσης είναι αινιγματικός. Δε μπορώ να καταλάβω τί θα δω -ακούσω. Αυτός ήταν και ο αρχικός σκοπός σου; Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το περιεχόμενο της συγκεκριμένης συναυλίας; Τί είναι αυτό που σε εμπνέει κάθε φορά;

«Τραγούδι μου σου γράφω να σου πω» είναι ο τίτλος που έδωσε σε αυτό το έργο η φίλη και συνεργάτιδα σκηνοθέτης Σοφία Ρούσσου, η οποία επιμελείται και τα κείμενα της παράστασης. Το «Τραγούδι μου» είναι ένα μουσικό αναλόγιο για Χορωδία, φωνητικό σύνολο και σολίστες που μπλέκεται με τον λόγο μέσα από επιστολές και γράμματα. Καθημερινές ιστοριούλες απλών ανθρώπων βρίσκουν τη μουσική τους διάσταση και αποδίδονται από τη Χορωδία μας. Η ιδέα γεννήθηκε τυχαία όπως και οι περισσότερες. Μου αρέσει να συνδυάζω λόγο και μουσική, ώστε το ακροατήριο να λαμβάνει τα μέγιστα μετά από κάθε παρουσίαση, αλλά να φεύγει και λίγο… «πεινασμένο». Είναι οι λεπτές ισορροπίες και οι λεπτομέρειες που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της επιτυχίας μιας παράστασης. Όσον αφορά στην πηγή της έμπνευσης μου δεν την έχω ανακαλύψει ακόμα. Μου κρύβεται καλά..».

Είσαι αντιπρόεδρος στο θέατρο Χαλκίδας. Πες μας για τις δράσεις του.

«Το Θέατρο Χαλκίδας είναι ένα Σωματείο Πολιτισμού με έτος ίδρυσης το 1981. Ποικίλες δράσεις και πάμπολοι καλλιτέχνες, μουσικοί, ηθοποιοί έχουν συνεργαστεί μαζί του ή έχουν ξεκινήσει από αυτό.

Τα τελευταία 7 χρόνια οργανώνει το Bio-mechanical festival κάθε Ιούλη, στο ανενεργό λατομείο στην περιοχή μικρό Βαθύ, πλησίον του αρχαίου ναού της Αυλιδείας Αρτέμιδος. Πρόκειται για ένα πολυθεματικό φεστιβάλ, που υπάγεται στις πύλες πολιτισμού του ΥΠΠΟΑ και στόχο έχει την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Αυλιδείας Αρτέμιδος. Στήνεται λοιπόν ένα εφήμερο – υπαίθριο θεατράκι και δίνεται βήμα σε πολλές πολιτιστικές ομάδες της πόλης μας και όχι μόνο.

Η μεγάλη αρετή και η κινητήριος δύναμη του Θεάτρου Χαλκίδας είναι το πνεύμα εθελοντισμού που διέπει τα μέλη του. Είναι συγκινητικό πως κάθε χρόνο κινητοποιούνται και ενώνουν τις δυνάμεις τους ετερόκλητοι άνθρωποι προς την επίτευξη ενός κοινού στόχου. Εκτός από το Bio-mechanical festival, το ΘΧ ανεβάζει όλο το χρόνο παραστάσεις, διοργανώνει ημερίδες και καλλιτεχνικές δράσεις, συνεργαζόμενο αρμονικά με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς καθιστώντας το φάρο και τράπεζα Πολιτισμού.

Από τον Μάιο του ‘22 εντάσσεται και η Χορωδία μας στους κόλπους του διευρύνοντας έτσι τους τομείς δράσης του».

Λένε, πως, όταν δηλώνεις τους στόχους σου, κατά κάποιο τρόπο δεσμεύεσαι κι έτσι προσπαθείς ακόμα περισσότερο για να τους υλοποιήσεις.. Ποιος είναι ο επόμενος δικός σου;

«Φυσικά δεσμεύομαι! Όταν δηλώνεις τους στόχους σου πάει να πει ότι τους έχεις σκεφτεί και τους μοιράζεσαι, ώστε να εμπνεύσεις κι άλλους προς την επίτευξη τους. Οι καλλιτέχνες, στην περίπτωση μας η Χορωδία, είναι υπεύθυνη για το ποιοτικό κριτήριο του ακροατηρίου της. Αισθάνομαι υπεύθυνος όχι μόνο για την μουσική καλλιέργεια των χορωδών, αλλά και του χορωδιακού κοινού. Θα πρέπει σε κάθε παράσταση να πηγαίνουμε «λίγο ψηλότερα» όπως έλεγε και ο αείμνηστος Νίκος Καζαντζάκης. Ο επόμενος μου -και σταθερός- στόχος λοιπόν είναι αυτό το «λίγο ψηλότερα»: για το κοινό, για τους χορωδούς, για τη μουσική, για τον ίδιο μας τον εαυτό».

Εμείς του ευχόμαστε ολόψυχα, να φτάνει όλο και ψηλότερα και καθόμαστε αναπαυτικά περιμένοντας την έναρξη της συναυλίας.

Η νυχτιά ζεστή, από εκείνες που δε θες να αποχωριστείς επουδενί το κλιματιστικό. Το ειδυλλιακό τοπίο που απλώνεται γύρω μας, οι δροσερές νότες, οι καθάριες και βελούδινες φωνές, μας αποζημιώνουν.. Οι επιστολές που ξεδιπλώνονταν μέσα από μια ζωντανή αφήγηση, από μια αλληλουχία έξυπνα πλασμένη, οι ταλαντούχοι σολίστες και οι μελωδικοί χορωδοί, κάνουν απλά, τη βραδιά μαγική.

Και φεύγουμε, νιώθοντας την πρωτοφανή ανάταση ψυχής που μόνο η μουσική προσκαλεί. Και μια αίσθηση ότι ήθελες να ακούσεις μερικά τραγούδια ακόμα, σα να σηκώνεσαι από ένα λουκούλλειο γεύμα, αλλά παραδόξως, είσαι λίγο «πεινασμένος». Διαβαίνεις το δροσερό μονοπάτι της επιστροφής και σιγοτραγουδάς: «Ακούνα ματατα αααααα»