Kείμενο: Αντώνης Σαμαρτζής
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Προ ημερών βρεθήκαμε σε μερικές ευρωπαϊκές πόλεις , επομένως η σύγκριση ήταν εκ των ουκ άνευ με τα του οίκου μας.
Δεν θα κάνω λόγο για την καθαριότητα, την ευταξία και την ευκολία των συγκοινωνιακών μέσων – με την έως εκνευριστική ακρίβεια στα δρομολόγια – αλλά για την κυκλοφορία οχημάτων και πεζών στην πόλη, ειδικότερα δε για τη συμπεριφορά των οδηγών.
Δεν είδαμε πατίνια, εκτός πολύ ελαχίστων περιπτώσεων, αλλά πολλά ποδήλατα που κυκλοφορούσαν μόνο στους ποδηλατόδρομους.
Ως γνήσιοι κακομαθημένοι Έλληνες δεν ήταν λίγες οι φορές που περάσαμε δρόμο όχι από την διάβαση και κάθε φορά οι οδηγοί σταματούσαν ακόμα και με την πρόθεσή μας να διασχίσουμε τον δρόμο.
Στις διαβάσεις ειδικά γινόταν το αδιανόητο για τα δικά μας δεδομένα: Δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσει ο οδηγός πριν διασχίσουμε την διάβαση , ακόμα και αν του κάναμε νόημα να περάσει αυτός.
Έρχομαι τώρα στην Χαλκίδα, για την πρώτη περίπτωση δεν το συζητάμε… σε φάγανε λάχανο! Στατιστικά αν κινείται κάποιος με 50 km η παράσυρση πεζού επιφέρει κατά 80% θάνατο.
Στις διαβάσεις ελάχιστοι οδηγοί σταματούν. Μερικοί μάλιστα, αν σε δουν ότι πας να περάσεις, γκαζώνουν για να περάσουν πρώτοι!
Έχω την αίσθηση ότι μόνο στην Χαλκίδα βλέπουμε αυτή την συμπεριφορά. Τρίκαλα, Καρδίτσα έχουν ευρωπαϊκή συμπεριφορά.
Γιατί άραγε;… Υπάρχει ελπίδα να αλλάξουμε;…