Kείμενο: Χριστίνα Βασιλαντωνάκη
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Όοχι.φέτος δεν την πατάω! Μέσα από ποτάμια και λαγκάδια δεν περνάω ξανά λέμε! Και πάνω που αγγάρεψα έναν μπάρμπα με τρακτέρ να με πάει στη θέση Γερακάρη την Πρωτομαγιά, μαθαίνω ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός και ομαλός. Τον έφτιαξαν λέει για τη μεγάλη υπαίθρια ανοιξιάτικη γιορτή.
Ρε, θα με τρελάνετε; Όλη η Χαλκίδα είναι σκαμμένη από άκρη σε άκρη, δε μπορούμε να πάμε στις δουλειές μας και φτιάξατε το δρόμο στο πουθενά; Πάει η περιπέτεια δηλαδή; Δεν θα έχει φέτος σαφάρι; Θα το ζούμε μόνο κάθε πρωί στο κέντρο της Χαλκίδας; Αλωνάκι θα ψηφίσω μου φαίνεται στις επικείμενες εκλογές, μπας και ολοκληρωθεί επιτέλους και το έργο στην Πλατεία Αγοράς.
Εν τω μεταξύ έχω και τον μπάρμπα με το τρακτέρ που είδε λέει τα μερομήνια και θα έχουμε βροχές! “Ευκαιρία για σαλιγκάρια, τα χοντρά να διαλέξεις”, μου είπε. Αυτό μας έλειπε μόνο. Να ξεσηκωθούμε να πάμε μέχρι εκεί και να φύγουμε άρον άρον (όσο για τα σαλιγκάρια… κάνω ότι δεν άκουσα).Να τρέχω να μαζέψω τα κεφτεδάκια (αυτά μάλιστα, να μην πάει χαμένο ούτε ένα), ενώ ταυτόχρονα θα βουλιάζουν τα πόδια μου στις λάσπες (δεν πιστεύω να πρόλαβαν να έστρωσαν και άσφαλτο, αλήθεια, θα αυτοπυρποληθώ!)
Τέλος πάντων, μη γκρινιάζω μέρα που είναι, αντιπαρέρχομαι και ξεκινώ, αν και μεταξύ μας όταν κάτι επαναλαμβάνεται χάνει τη μαγεία της πρώτης φοράς. Πόσο καλύτερα θα περάσουμε δηλαδή φέτος;
Για το δρόμο δεν έχω να πω κάτι, πραγματικά σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πέρυσι. Πώς είναι η Νεοφύτου αυτές τις μέρες; Ε, καμία σχέση! Ο καιρός πάλι μας έκανε νούμερα. Ξεκίνησε να βρέχει ακριβώς όπως το είπε ο μπάρμπας και φυσικά το λογικό θα ήταν να χαλάσει το γλέντι και όπου φύγει φύγει! Δεν ξέρω αν και τί πίνουν όσοι ασχολούνται με το χορό αλλά το σίγουρο είναι ότι δε μασάνε με τίποτα! Και φυσικά δεν κουνήθηκε κανείς από τη θέση του, οπότε ο χορός νίκησε για ακόμη μία φορά! Ο καιρός εξελίχθηκε ιδανικός χωρίς τον εκτυφλωτικό ήλιο να σε χτυπάει κατακούτελα, αφήνοντας τη μπύρα και το τσίπουρο να κάνουν αυτή τη δουλειά ανενόχλητοι.
Όσο για τη συμμετοχή, νομίζω ξεπέρασε κάθε προσδοκία με τον κόσμο να έχει απλωθεί παντού, σε καρέκλες, ξαπλώστρες, ψάθες ακόμα και κατάχαμα. Τα παιδάκια να τρέχουν πάνω κάτω τσιρίζοντας ανέμελα και σε πλήρη ευτυχία. Τους εφήβους να παίζουν βόλεϋ και ρακέτες, ενώ οι μπάλες περνούσαν ξυστά πάνω από τα κεφάλια των ανυποψίαστων ανθρώπων. Και γενικά όλο το σκηνικό να παραπέμπει σε κάτι από πολυσύχναστη παραλία τον Αύγουστο, αλλά χωρίς τη θάλασσα!
Εν κατακλείδι όλα πήγαν περίφημα και εδώ επιβεβαιώνεται η θεωρία που λέει πως έλκεις ότι σκέφτεσαι. Και μια και όλων η διάθεση ήταν θετική, τίποτα δε θα μπορούσε να εμποδίσει αυτή την ευδαιμονία. Ούτε οι προβλέψεις του μπάρμπα με το τρακτέρ…
Και να που τελικά γίνεται το «κάθε χρόνο και καλύτερα». Αν πάλι αναρωτηθείτε μέχρι που μπορεί να φτάσει, θα σας απαντήσω με τη φράση του δάσκαλου που τα λέει όλα:
“Δεν υπάρχει πήχης…
Η ανατροφοδότηση των ανθρώπων μας και η πίστη ότι η «παράδοση» δημιουργείται στο σήμερα. Το χθεσινό έγινε παράδοση”