Γίνε ζωγράφος του νου! (Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου)

Κείμενο: Χριστίνα Βασιλαντωνάκη

Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου

 2 Απριλίου:Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 

 Και να, πως άρχισαν όλα για μένα…..

 Πάρτι γενεθλίων στη Γ’ Δημοτικού, πολλά δώρα, παιχνίδια…. ρούχα….και ανάμεσα σε αυτά ένα βιβλίο, με πολλές σελίδες και ω! Τι παράξενο, χωρίς καμία εικόνα! Ούτε μία όμως! Μόνο γράμματα, πολλά, μα πώς γίνεται; Φαίνεται τόσο βαρετό… απογοήτευση…το άφησα παραδίπλα. Το αυτοκίνητο της bibi-bo  είχε περισσότερο ενδιαφέρον σίγουρα. Είχε και μια κενή θέση για τον Τζον Τζον που θα μου έφερνε το δίχως άλλο ο Αϊ Βασίλης. Αυτά είναι δώρα! 

Μέρες μετά σε μια επίσκεψη σε φιλικό σπίτι η μεγάλη κόρη που πήγαινε στο γυμνάσιο διάβαζε ένα βιβλίο που κάτι μου θύμιζε… Μα ναι! Είναι από αυτά τα βαρετά χωρίς τις εικόνες! Έδειχνε αφοσιωμένη, δε μου έδωσε καμία σημασία και ήθελα τόσο να παίξουμε. Να της πω για τα καινούρια μου παιχνίδια…την αγωνία μου για τον Τζον Τζον που τον περίμενα σύντομα (από μικρές κολλάμε με τους άντρες τελικά).. Εκείνη απορροφημένη…

 “Ξέρεις έχω κι εγώ ένα καινούργιο βιβλίο που διαβάζω τώρα, μου το φέρανε στα γενέθλιά μου”, της πέταξα για να της αποσπάσω την προσοχή. Και ως εκ θαύματος έπιασε! Αμέσως άφησε το δικό της και άρχισε να με ρωτάει λεπτομέρειες. Τί να απαντήσω όμως που εγώ το είχα πετάξει σε μια άκρη; Είχα βάλει από πάνω και τον “αγκαλίτσα” που .άναβε μόλις τον ζούλαγες (πολύ προχωρημένο παιχνίδι για την εποχή). Εκείνη λογικά το κατάλαβε και μου είπε: “Την άλλη φορά που θα έρθεις να το έχεις τελειώσει και να μιλήσουμε για αυτό, τώρα είσαι μεγάλη κοπέλα πια”.

 Αυτό ήταν!!!! Έπρεπε να το διαβάσω οπωσδήποτε! Πόσο θα μου έπαιρνε δηλαδή? 141 σελίδες ήταν! Παναγιά μου!!!! Όλα μου τα παραμύθια είχαν το πολύ 30 μαζί με τις εικόνες! Ίδρωσα, να κάτι τέτοιες στιγμές είναι απαραίτητη και η πισίνα της bibi-bo, σε ηρεμεί όπως να χει. Θα την βάλω και αυτή στο γράμμα για τον Αϊ Βασίλη.. 

 Αμέσως όταν γύρισα σπίτι το έπιασα με αγωνία. Βαρύ πράμα, πιάνεται το. χέρι σου.. Τουλάχιστον να παντρευτεί η ηρωίδα τον πρίγκιπα στο τέλος να αξίζει τον κόπο η κούραση… Για μια στιγμή… την ηρωίδα τη λένε ..Χριστίνα !!!! Δε γίνονται αυτά! Σε κανένα παραμύθι δεν υπήρχε ποτέ το όνομά μου ( ούτε σε μια κακιά μητριά έστω!). Τί χαρά ήταν αυτή!!!! Ούτε που κατάλαβα πότε νύχτωσε, ούτε ήθελα να φάω (γενικά τότε δεν έτρωγα πολύ, παλιές καλές εποχές..). Ούτε άγγιξα το αυτοκίνητο της bibi-bo. Μη σας πω ότι το έβλεπα και λίγο υποτιμητικά πια. Πολύ παιδικό… εγώ ήμουν πλέον “μεγάλη κοπέλα” διάβαζα βιβλία μόνο με γράμματα! Χωρίς εικόνες..κι όμως έβγαιναν τόσες πολλές μπροστά μου, η μορφή της Χριστίνας, της ηρωίδας μου και όλων των άλλων, είχαν πλέον σάρκα και οστά.

 Μα πώς γίνεται να διαβάζεις κάτι και να είναι σαν να το βλέπεις; Σαν να το ζεις εσύ ο ίδιος; (αυτό ακόμα με εντυπωσιάζει). Πόσο μαγικό είναι τελικά το βιβλίο χωρίς εικόνες? Σαν ένα παράθυρο στον κόσμο. Σε κάνει ζωγράφο του νου! 

 Τέλος! Φέτος ο Αϊ Βασίλης θα μου φέρει άλλα δώρα, μαγικά! Και όσο για τον Τζον Τζον, σιγά… μεγάλη αξία του δώσαμε! Ευτυχώς κατάλαβα νωρίς ότι υπάρχουν και σοβαρότερα θέματα από τους άντρες. Τι; Όχι;

Φυσικά στη φωτογραφία είναι αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο του 1983 σε πολυτονικό σύστημα, ψιλή και δασεία, τις θυμάται κανείς ή είναι «ψιλά γράμματα»; Εννοείται ότι δεν το έχω αποχωριστεί από τότε, όπως και κανένα από όσα απέκτησα μετά. Ακόμα και αυτά που δε μου άρεσαν τελικά. Είναι οι θησαυροί μου και δε χωράνε πουθενά πια. Θα μετακομίσω στην Εθνική Βιβλιοθήκη πάει και τελείωσε!

 Ευχαριστώ πολύ τους φίλους μου που ξέρουν την αδυναμία μου αυτή και μου φέρνουν δώρα βιβλία, διαφορετικά δε θα είχα ούτε βρακί να βάλω… Επίσης, σε όσους έχω δανείσει να το ξέρετε ότι το θυμάμαι και τα περιμένω πίσω στην αρχική τους κατάσταση παρακαλώ! 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *