Συνέντευξη:Μάρθα Θεοδωρακοπούλου
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Τελειώνοντας το μάθημα μια Τετάρτη βράδυ, βγήκα στο μπαλκόνι του συλλόγου μας να πάρω μια ανάσα πριν φύγω για το σπίτι. Εκεί βρέθηκα μπροστά σε μια συνάντηση των δασκάλων μας. Είχαν μαζευτεί για να συζητήσουν και να οργανώσουν θέματα που αφορούν τον σύλλογό μας. Έτσι βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον Αντώνη, τη Γιώτα, τον Δημήτρη, τον Λευτέρη, τον Νίκο, τον Πέτρο και τη Σοφία λίγα πράγματα για τον σύλλογο και τη φετινή εκδήλωση.
Γιατί φέτος «Μύθοι στο χωριό…μνήμες του εικοσιδυό» ; Πώς προέκυψε;
Αφού, λοιπόν, πέρασαν δυο χρόνια που μας στέρησαν αυτό που τόσο αγαπούσαμε, ήρθε ξανά η στιγμή, να καταθέσουμε σαν Αλωνάκι την πρότασή μας για ένα όμορφο, πολιτιστικό διήμερο. Η θεματολογία των δύο ημερών είναι διαφορετική. Για την πρώτη μέρα, « έπεσαν στο τραπέζι » διάφορες ιδέες και καταλήξαμε στους «μύθους στο χωριό», που είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο του λαϊκού μας πολιτισμού και φυσικά δεν έχουμε προβάλει ξανά. Όσον αφορά στη δεύτερη μέρα, είναι καθαρά επετειακή, για τα 100 χρόνια απ’ την καταστροφή της Σμύρνης, με τις γλυκόπικρες «μνήμες του εικοσιδυό» από την ακμή της πόλης, την λεηλασία, μέχρι τελικά την άφιξη των ανθρώπων αυτών στην Ελλάδα και τις ζυμώσεις που αυτή επέφερε.
Πώς βλέπετε τη συμπεριφορά των μελών του συλλόγου μας μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού λόγω της πανδημίας;
Σίγουρα αυτή η πανδημία επέδρασε καταλυτικά, κυρίως στην ψυχοσύνθεσή μας και ο κόσμος επαναπροσδιόρισε πολλά. Σε ό,τι αφορά στην «κοινωνία» του συλλόγου μας, απουσιάζει αυτή η ζεστασιά στην επικοινωνία μεταξύ των μελών, που σίγουρα θέλει τον χρόνο της για να επανέλθει. Όμως, το παρήγορο και συνάμα σημαντικό είναι πως ο κόσμος πέρασε ξανά την πόρτα και φαίνεται να αποζητά αυτό που του στέρησαν για να επιστρέψουν ξανά τα χαμόγελα στα πρόσωπα.
Πώς είναι φέτος που έχετε αναλάβει την επιμέλεια της εκδήλωσης εξ΄ολοκλήρου χωρίς τη συμμετοχή του δασκάλου σας;
Είναι αλήθεια πως για μας αποτελεί πρόκληση, ώστε να φανούμε αντάξιοι στις προσδοκίες των μελών μας, αλλά και του κοινού που θα έρθει να παρακολουθήσει. Μόνο όταν επωμίζεσαι κάτι εξ ολοκλήρου, καταλαβαίνεις τον πραγματικό όγκο και τη δυσκολία του όλου εγχειρήματος. Αποτελεί όμως και ανάγκη για να μπορεί να υπάρξει συνέχεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι απαιτούνται θυσίες, όραμα, αλλά και σεβασμός σε αυτό που κάνουμε, γιατί ο πήχης έχει στηθεί ψηλά μετά από κόπο πολλών χρόνων και εκεί οφείλουμε να τον κρατήσουμε.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνεργούν διαφορετικοί άνθρωποι- χαρακτήρες;
Το γεγονός ότι τα άτομα της ομάδας έχουν μεγαλώσει στον ίδιο χώρο μαζί και έχουν κοινά ερεθίσματα είναι πολύ σημαντικό. Όσο περισσότεροι λοιπόν, τόσο οι ιδέες πολλαπλασιάζονται. Φυσικά, το να συνυπάρξουν και να συν-δημιουργήσουν διαφορετικοί χαρακτήρες δεν είναι πάντα εύκολο. Αυτή όμως είναι και η μαγεία. Να μπορέσεις μέσα από τη διαφορετικότητα, να βγάλεις ένα όμορφο αποτέλεσμα.