Μιά βουτιά στο χρόνο μέσα από την Τέχνη

 Κείμενο: Λίνα Περγάμαλη

Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου

 Έχω ξαναμιλήσει για τον αγαπημένο αυτό χώρο που με έχει φιλοξενήσει, γαλουχήσει, μορφώσει, που μου έχει δώσει παιδεία, αφορμή για σκέψη, για φαντασία, για δημιουργία…

 Την Τρίτη 18/10/2022 πήγα για μια ακόμη φορά στην εκδήλωση του Εργαστηρίου Τέχνης Χαλκίδας με θέμα την παρουσίαση του βιβλίου από το τμήμα Κοσμήματος “Κεντώντας το μέταλλο” που έλαβε χώρα στην αίθουσα τελετών του Δημαρχείου Χαλκίδας. Η έκθεση βεβαίως με είχε εντυπωσιάσει αλλά αυτή τη φορά ήξερα ότι ορισμένες μαθήτριες θα μας περιέγραφαν τον τρόπο και την αφορμή της δουλειάς τους. Η δουλειά παρουσιάστηκε σε μορφή powerpoint και μας μίλησαν οι μαθήτριες του Κοσμήματος ΒάληΤζελέπη, Ευαγγελία Τσουρβάκα και Αμαλία Καλαθέρη. Ομολογώ ότι οι περιγραφές τους είχαν ζωή, ψυχή και συναίσθημα. Αυτό το συναίσθημα βεβαίως που έβγαινε και από τις δουλειές τους. Το εξαιρετικό ενδιαφέρον ήταν στο γεγονός ότι οι δημιουργοί των εκθεμάτων του βιβλίου, έψαξαν, έκαναν βουτιά στο παρελθόν, μπήκαν σε μια ατμόσφαιρα χαράς και λύπης και ανέσυραν θύμησες από μια εποχή με ευτυχισμένες στιγμές που ξαφνικά τις κατέστρεψε η τραγικότητα ενός ξεριζωμού…

 Το κουκούλι (ένα από τα θέματα) με εντυπωσίασε με τον τρόπο που έδεσε την προστασία, την νοσταλγία, τα συναισθήματα…

 Επίσης ο κάνναβος που διέκρινε άλλη δημιουργός σε ένα κέντημα.  Ο οποίος κάνναβος την διευκόλυνε στο να δημιουργήσει το σχέδιο, πάνω στο οποίο πάτησε η κατασκευή του έργου.

 Μια μέλισσα από παλιό θρακιώτικο κέντημα, αναλύθηκε προσεκτικά. Κάτω από διάφορες κλωστές χρωματιστές, χρυσές και ασημένιες πρόδιδε ένα σχέδιο. Ένα σχέδιο που αποτυπώθηκε σε μέταλλο. Αλλά και άλλες δημιουργίες που δεν αφορούσαν μέταλλο αλλά πλαστικό, παλιά αντικείμενα άνευ αξίας και μια arte povera που η Τέχνη την έκανε έργο μεγαλόπνοο. Γιατί κάτω από κάτι ασήμαντο μπορείς να βρεις πλούτο…                                                                  

Να πω επίσης, ότι μεταξύ των άλλων που μίλησαν για την υπέροχη αυτή δουλειά (η κυρία Μυταρά, η κυρία Δήμαρχος Έλενα Βάκα, ο Πανοσιολογιότατος πατέρας Δαμασκηνός) ιδιαιτέρως με άγγιξε η ομιλία του δασκάλου του τμήματος, του Άκη Γκούμα. Λιγόλογος και περιγραφικός, δεν μπόρεσε να κρύψει την συγκίνησή του για το εκπληκτικό αποτέλεσμα μιας δουλειάς, που έγινε μέσα από τις δύσκολες συνθήκες του εγκλεισμού, λόγω κορονοϊού, ο οποίος τελικά όχι μόνο δεν επηρέασε την απόδοση αλλά αντιθέτως ευνόησε την έρευνα του θέματος το οποίο είχε ανατεθεί προ διετίας.

 Το αποτέλεσμα πραγματικά άξιζε να αποτυπωθεί στις σελίδες ενός βιβλίου για να μην ξεχνάμε ποτέ. Να μην ξεχνάμε την δύναμή μας και στα εύκολα και στα δύσκολα…