Κείμενο: Αναστασία Τσαλκιτζή
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Η επιθυμία σου για μία βόλτα στο σινεμά σε οδηγεί το κρύο βράδυ του χειμώνα να περιμένεις στα σκαλιά εκείνη που γνωρίζεις από τα μικράτα σου. Το κρύο τσουχτερό κι απολαμβάνεις τη θαλπωρή της σκοτεινής αίθουσας.
Καθίσματα πολύχρωμα αναπαυτικά, στους τοίχους ηχεία, φωτάκια εξόδου αναμμένα, κόσμος αρκετός και τα διαφημιστικά trailer πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Κοιτάς προσεκτικά και προσπαθείς να επιλέξεις την επόμενη σου θέαση, μα ανυπομονείς για την έναρξη της τωρινής επιλογής σου, ψάχνοντας στις αποθηκευμένες γνώσεις σου για το συγγραφέα. Τι κρίμα γνωρίζεις ελάχιστα, γεννήθηκε στη Σκιάθο και η γραφή του είναι…….. 
Η φράση του Ελύτη αποτυπωμένη στην οθόνη «Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δε θα ‘χει αλλάξει εκείνο, αλλά το μυαλό μας» διακόπτει τις σκέψεις κεντρίζοντας τόσο την περιέργεια μου και μία ερώτηση που με βασάνιζε σαν μαθήτρια στο μάθημα των νέων ελληνικών όταν μελετούσαμε ποίηση κάνει την εμφάνισή της. «Τι θέλει να πει ο ποιητής;»
Μα η προβολή της ασπρόμαυρης ταινίας ξεκινά και οι σκέψεις παραμερίζονται. Το τοπίο σκληρό, αφιλόξενο, οι άνθρωποι λιγομίλητοι, σκυθρωποί, σκληροί, μυστικοπαθείς με αισθήματα απογοήτευσης, θυμού, απελπισίας, δυσφορίας, αγανάκτησης στο θαύμα της γέννησης, στο θαύμα της διαιώνισης του είδους μας με θηλυκά.
Το παρών παγιδευμένο με το απάνθρωπο παρελθόν κι εγώ σιωπηλά αναζητώ, ψάχνω την αλλαγή στην πατριαρχική κοινωνία του σήμερα. Άλλαξε; Θα αλλάξει;
Η ταινία στο τέλος της με το παρελθοντικό παρόν να συμπαρασύρει το παρελθόν στην αυτοκτονία προσφέροντας λύτρωση στην κατ΄ εξακολούθηση αποτρόπαια πράξη αφαίρεσης της ζωής με τη συναίνεση του στυλοβάτη της ελληνικής οικογένειας μόνο και μόνο γιατί είχαν την ατυχία να γεννηθούν θηλυκά κι εγώ αναζητώ τη φράση του Ελύτη «Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δε θα ‘χει αλλάξει εκείνο, αλλά το μυαλό μας.»
Ναι, το παρελθόν μας αιφνιδίασε με τη δύναμη της επικαιρότητας του, όταν στο ρίξιμο της αυλαίας τα στατιστικά στοιχεία αναφέρουν τον αριθμό 200.000.000 εκατομμύρια γυναίκες έχουν χάσει τη ζωή τους.
Το μέλλον θα καθορίσει αν άλλαξε το μυαλό μας.
” Σε ένα δυστοπικό νησί της Ελλάδας γύρω στο 1900, η Χαδούλα, χήρα Ιωάννου Φράγκου είναι μια γυναίκα που έχει μάθει να επιβιώνει στην ανδροκρατούμενη, πατριαρχική κοινωνία υπηρετώντας αυτό που της πέρασε η μητέρα της – μια σκυτάλη δύσκολη, που διαιωνίζει την υποτίμηση και την κατώτερη μοίρα της γυναίκας. Η Χαδούλα επαναστατεί μέσα της και αυτό δεν θα αργήσει να συμβεί και προς τα έξω. Τα μικρά κορίτσια του νησιού γίνονται θύματα του ξεσπάσματός της. Αφαιρώντας τους τη ζωή, η ίδια νιώθει ότι τα απαλλάσσει από το κοινωνικό φορτίο που η ύπαρξή τους επιφέρει. Οι πράξεις της κάποια στιγμή αυτονομούνται και τη φέρνουν αντιμέτωπη με τον νόμο. Εγκαταλείπει το σπίτι της και βρίσκει καταφύγιο στη φύση. Όμως, όσο και αν η ηθική της τής υπαγορεύει ότι έπραξε σωστά, στην πραγματικότητα το χρόνιο τραύμα της την ακολουθεί παντού. Το τέλος έρχεται σαν λύτρωση” https://www.dvd-trailers.gr/tainia/fonissa_2023/