Κείμενο: Αγγελική Μούντριχα
Επιμέλεια ανάρτησης: Κλαίρη Μπαράκου
Πολύ δύσκολες ώρες ζει η χώρα μας, σαν ένα μαύρο σύννεφο να έχει απλωθεί από πάνω της. Ίσως αυτό το σαν να είναι περιττό, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα των τελευταίων ημερών. Θα πάω όμως λίγο πιο πίσω…στο μαύρο σύννεφο που προσπαθεί να θολώσει το μυαλό και να μαυρίσει την ψυχή μας χρόνια τώρα…Στη συνεχή έκθεση στην εγχώρια, αλλά και εισαγόμενη βία που κατακλύζει μέσω των ΜΜΕ τη ζωή μας.
Και προφανώς δεν εννοώ ότι δε θα πρέπει να μαθαίνουμε και να ενημερωνόμαστε. Προφανώς δεν εννοώ ότι πρέπει να αδιαφορούμε ή να συγκαλύπτουμε, αντιθέτως! Είναι πολλές οι φορές όμως που αναρωτιέμαι….
Εκτός από την είδηση ως είδηση στην καταγγελία ειδεχθών πράξεων, πού αλήθεια μπορεί να αποσκοπεί η λεπτομερής περιγραφή οποιουδήποτε βίαιου περιστατικού και η συνεχής και επαναλαμβανόμενη προβολή οποιουδήποτε οπτικοακουστικού υλικού μιας βίαιης και εγκληματικής πράξης;
Πώς μπορούμε να αναζητούμε και να παρακολουθούμε την καταγραφή μιας τέτοιας πράξης σαν να βλέπουμε ταινία;
Πώς γίνεται να μη μας τρομάζει;
Πώς γίνεται αυτό να είναι μέρος της καθημερινότητάς μας;
Ελπίζω μόνο να μη συνηθίσουμε στη βία! Κόντρα στον κυνισμό αυτών που έπνιξαν έναν άνθρωπο στη θάλασσα να επικρατήσει η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη των ανθρώπων που σπεύδουν με όποιον τρόπο μπορούν να απλώσουν το χέρι σε αυτούς που πνίγονται.